ابراز و هویداسازی خویشتن یکی از ابعاد صمیمیت

مقاله پیش رو یک مقاله روانشناسی است که سلامت دات لایف آن را از کتاب « در فکر ، ذهن و روان نوجوانان و جوانان چه می گذرد ؟ » ، انتخاب کرده است. ابراز و هویداسازی خود (Self-disclosure) نه فقط به معنای بیان و افشای اسرار راز خود یا دیگران ، بلکه به معنی بیان اطلاعات ، افکار و احساسات شخصی خود ( که کمتر کسی ممکن است از آن با خبر باشد) به دیگری است. در این رابطه بایستی چند نکته را مد نظر داشت:

• هدف اصلی از چنین گفتگو و درد دل های دوستانه ، شناساندن ویژگی های شخصیتی ، احساسی و عاطفی خود به دیگری و اجازه دادن به دیگری برای ورود به اعماق وجود خود است.
• اطلاعاتی را که می خواهید در میان بگذارید از نظر اهمیت ، از کم تا بسیار زیاد و سرِ و راز تقسیم کنید و ابتدا با مطالب کم اهمیت شروع کنید و به مرور زمان و با تقویت دوستی و پیدا کردن اعتماد به یکدیگر مطالب بسیار مهم و احتمالاً اسرار و رازهای خود را نیز با دوست خود در میان بگذراید.
• هیچگاه سر و راز و مسائل شخصی دیگران را مطرح نکنید (مگر این که دلیل بسیار موجهی برای آن وجود داشته باشد. مثلاً ممکن است خطر و ضرری جدی برای دوستتان وجود داشته باشد که دانستن آن رازها می تواند مانع رسیدن گزند به دوستتان شود ).
• به حق و حقوق و حریم خصوصی دیگران تجاوز نکنید.
• شما این حق را دارید که در مورد چیزهایی که دوست ندارید یا درست نمی دانید ، صحبت نکنید ( با کمال راحتی بگویید : مایل نیستم در این مورد صحبت کنم ) اما هرگز دروغ نگویید.
• یادتان باشد چنین افشاسازی و رد و بدل کردن رازها و اسرار بایستی دو طرفه باشد.

یکی از اشتباهات نسبتاً شایع نوجوانان و جوانان ( به خصوص خانم ها ) در برقراری دوستی ، ابراز زود هنگام مسایل بسیار خصوصی و مهم ( و گاهی راز ) در همان اوایل رابطه برای اثبات صمیمت است. در حالی که  قابل اعتماد بودن و وفاداری در گذر زمان و با وقوع  اتفاقات گوناگون بین دو طرف به وجود خواهد آمد و نه فقط بر اساس کلام و حرف. برای مثال ، اگر دوستی ، بدون دلیل محکم و منطقی مسایل خصوصی دیگران را با شما در میان می گذارد (غیبت) احتمال این که خصوصی ترین مسائل شما را با دیگران در میان بگذارد ، کم نخواهد بود (حتی بدون این که نیت بدی داشته باشد و فقط خواسته باشد حرفی زده باشد و صحبت را گرم کند).

توجه : به عنوان یک قاعده کلی ، اگر سر و راز مهمی دارید که نمی خواهید کسی بجز خدایتان از آن با خبر باشد ، حتی با دوست صمیمی تان آن را در میان نگذارید. زیرا اولاً او نیز دوستان صمیمی دارد و الی آخر و دوماً بسیاری از دوستی ها در گذر زمان دستخوش تغییر می شوند ).

نکته : به عنوان یک دوست و نیز به حکم اخلاقی و انسانی فقط در یک مورد می توان سر و راز دوست را افشا کرد. آن هم فقط با یک فرد عاقل ، آگاه و مهربان و آن زمانی است که دوست مان در معرض خطر جدی است (مثلاً افکار خود کشی دارد ، یا مورد اذیت و آزار جدی قرار گرفته است و …).

منبع: در فکر ، ذهن و روان نوجوانان و جوانان چه می گذرد ؟