عمل مکیدن یک رفتار فطری بوده و حتی از دوران جنینی در داخل شکم مادر ( هفته 29 به بعد ) شروع می شود و نه تنها نقش تغذیه ای دارد بلکه باعث آرامش و لذت در کودک می شود و هر گاه کودک خسته و یا ناراحت یا کسل ( و یا تحت هر نوع استرسی از جمله اضطراب جدایی ) باشد و مادر در دسترس نباشد ، پناه به مکیدن انگشت یا پستانک ( یا وسایل دیگر ) می برد.
همچنانکه بارها ذکر شد ، سال اول تولد ، مرحله برقراری پیوند احساسی عاطفی کودک با مادر و ایجاد حس اعتماد و امنیت در کودک است و این فقط زمانی رخ خواهد داد که تمامی نیازهای کودک ( حتی توجه کردن به او ، در آغوش گرفتن و با پستان شیر دادن ) بی درنگ و به طور ثابت ( البته فقط یک مورد استثنا دارد و آن هم برای ایجاد تنظیم خواب شیرخوار در 4 تا 6 ماهگی است که می توان اجازه داد کودک برای یکی دو شب و آن هم برای مدت حداکثر 5 تا 10 دقیقه گریه کند ) در چنین کودکانی معمولا عادت مکیدن پستانک یا انگشت بسیار کم است. ( شیوع آن در برخی قبایل آفریقایی که شیرخوار تقریبا همیشه چسبیده به مادر است کمتر از یک درصد است که در مقایسه با 70 تا 90 درصد در جوامع غربی تقریبا هیچ است )
نکته : شیر دادن با پستان و ارتباط فیزکی مادر با شیرخوار ( بوی مادر برای شیرخوار و بالعکس ، تماس فیزیکی ، صدای ضربان قلب مادر و صدایی که شیر خوار در زمان شیرخوردن ایجاد می کند ، تماس چشمی بین آنها و… ) باعث ترشح چشم گیر مواد شیمیایی در مغز ( خصوصا اکسی توسین و سروتونین ) هم در مادر و هم در شیرخوار می شود و این مواد باعث ایجاد احساس رضایت خاطر ، لذت ، تعلق و آرامش در هر دو می شوند.
توجه : به مادرانی که مجبور به تغذیه کودک خود با شیشه شیر هستند ، توصیه می شود تمامی تمهیدات لازم برای به حداکثر رساندن ارتباط احساسی عاطفی و فیزیکی با کودک خود در زمان شیر دادن را به عمل آورند ( تماس و ارتباط پوستی ، چشمی ، صوتی و… )
برای مشاهده ادامه مطلب بر روی انگشت مکیدن ، استفاده از پستانک در کودکان کلیک کنید