خواب برای مغز ( تکامل و فعالیت طبیعی آن ) حکم غذا برای بدن را دارد و هر نوع اختلال خواب برای مدت طولانی می تواند عواقب جدی بر روی فعالیت اعضای مختلف بدن ، خصوصا مغز بر جا بگذارد که در رأس آنها اختلالات خلقی و ذهنی ( حافظه و یادگیری ) است. مدت خواب مورد نیاز در بدن در دوره های مختلف سنی متفاوت است. در حالیکه جنین داخل شکم مادر ، بیش از 23 ساعت در شبانه روز تقریبا در خواب به سر می برد ، در ماه های اول 16 تا 18 ساعت ، در یک سالگی 14 تا 15 ساعت در 4 سالگی به 10 تا 12 ساعت و در 10 سالگی حدود 10 ساعت به خواب نیاز دارد. و با افزایش سن به تدریج کاهش می یابد و از بلوغ به بعد به یک حد نسبتا ثابت 7 تا 8 ساعت در شبانه روز می رسد.
الگوی خواب نیز در دوران مختلف زندگی دستخوش تغییر است. بطوریکه در ماه اول تولد نوزاد صرف نظر از اینکه چه موقع از شب و روز باشد ، هر 2 تا 3 ساعت بیدار شده و شیر می خورد و 10 تا 20 دقیقه بعد مجدد بخواب می رود. در 6 ماهگی علاوه بر خواب کامل شبانه ، دو بار در روز ( صبح و عصر ) نیز برای مدت 5 / 1 تا 2 ساعت می خوابد و در حوالی 4 سالگی معمولا فقط یک خواب نیم روزی خواهد داشت و در حوالی 10 سالگی خواب تقریبا فقط به شب محدود می شود. ( البته بر حسب ساختار فعالیتی خانواده و فرد ممکن است ، خواب نیمروز نیز وجود داشته باشد ) و تا نزدیکی پیری ثابت باقی می ماند ، ولی مجددا در دوران پیری نظم خواب به هم می خورد و طول مدت خواب شبانه کم و در عوض 1 تا 2 نیمه خواب روزانه پیدا می شود.
برای مشاهده ادامه مطلب بر روی اختلالات خواب کودک و عواقب آن کلیک کنید. صفحه بعد اطلاعات در مورد ساعت بیولوژیک و مرگ ناگهانی نوزاد در خواب میباشد.