مهارت روابط بین فردی سازگارانه

سومین مهارت از مهارت های ده گانه زندگی که توسط سازمان جهانی بهداشت معرفی شده است، مهارت روابط بین فردی سازگارانه است. سلامت دات لایف در این مقاله به این مهارت می پردازد.

مهارت روابط بین فردی سازگارانه کمک میکند که انسان بتواند امکان ایجاد روابط مثبت و مؤثر مابین فرد با انسانهای دیگر را فراهم نماید. یکی از این موارد توانایی ایجاداعتماد و روابط صمیمی و دوستانه است. این نوع از رابطه در بهبود بهداشت روانی و تامین سلامت روانی و اجتماعی مفید است و برای ایجاد آن مهرورزی و بوجود آوردن اعتماد همراه با روابط گرم خانوادگی میتواند نقش داشته باشد. از سوی دیگر، میتواند به عنوان روشی جهت متبلور شدن توانمندی و توجه به نقاط قوت افراد بیانجامد که به احساس خوشبختی منجر میشود.

مهارت روابط بین فردی سازگارانه

گاهی عده ای از مردم، بدبختی های کوچک را خوشبختی بزرگ تلقی میکنند. این موضوع زمانی رخ مینماید که روابط اجتماعی مؤثری بوجود آید و امکان توجه به توانمندی و نقاط قوت نسبی فرد در مواجه شدن با مشکلات و در ارتباط با نقاط ضعف دیگران، حاصل شود. معنایش بروز مزیتهای فرد و احساس موفقیت نسبی است که رضایت او را به دنبال دارد

برخی از اجزای مهارتهای روابط بین فردی سازگارانه عبارتند از:

• همکاری و مشارکت در اموراجتماعی
• اعتماد به گروههای اجتماعی
• تشخیص مرزهای بین فردی مناسب جهت ارتباط و روابط دوستانه
• آشکار شدن توانمندی و نقاط قوت افراد
• تشخیص و تعیین زمان شروع و خاتمه ارتباطات

بدیهی است که برای بکارگیری هر مهارتی، لازم است از تکنیکها و فنون مختلف آن استفاده شود، بعنوان مثال میتوان دو تکنیک خنده و سکوت را مطرح کرد.

سکوت و خنده، دو ابزار پر قدرت هستند. خنده روش حل بسیاری از مشکلات و سکوت روش اجتناب از آنها است.

معمولا افراد متبسم از قدرت جذب اجتماعی بیشتری برخوردارند، همچنین افرادی که قادر به تشخیص شرایط هستند از این خصوصیت برخوردارند.

در مواردی صحبت و اظهار نظر کردن، امکان ایجاد اختلافات و ایجاد فضای تردید و بی مهری را فراهم مینماید. با استفاده از تکنیک سکوت، امکان ایجاد روابط بین فردی سازگارانه بهتری فراهم میگردد.