چاقی علاوه بر آنکه ریسک بیماریهای قلبی و عروقی و دیابت را افزایش می دهد، استعداد ابتلا به بیماریهای تنفسی و آسم را افزایش می دهد. مطالعات قبلی حاکی از آن است که ۷۵ در صد از مراجعات اورژانسی بیماران آسمی را افراد چاق تشکیل می دهند. بر این اساس کنترل وزن و پیشگیری از چاقی نقش مهمی در جلوگیری از بروز آسم و کنترل آن خواهد داشت. این که چگونه چاقی باعث آسم میگردد، بدرستی مشخص نیست، ولی برای کنترل وزن، برنامه غذایی از یک طرف و تحرک بدنی از طرف دیگر موثر هستند.
مطالعات اعلام می کنند، کمتر از یک چهارم افراد مبتلا به آسم، فعالیت بدنی را به میزان توصیه شده برای تامین سلامت انجام میدهند و البته در این افراد، چاقی خود ممکن است مانع بزرگی برای فعالیت بدنی کافی و عدم تخفیف علائم بیماری آسم باشد. چاقی منجر به بدتر شدن بیماری آسم و تنگی نفس در افراد می گردد، از طرف دیگر کاهش فعالیت بدنی در طولانی مدت با چاقی همراه بوده و لذا با بدتر شدن بیماری تنگی نفس و آسم همراه می گردد. توجه به شیوع بالای چاقی در افراد مبتلا به آسم، ارتباط بین توده بدنی و فعالیت بدنی، اهمیت ویژهای یافته است.
اخیرا مطالعه ای برای بررسی میزان فعالیت بدنی افراد آسمی، روی بیش از ۲۵۰ بیمار مبتلا به آسم که ۴۰ درصد دچار چاقی، ۲۹ درصد دارای افزایش وزن و ۳۱ درصد وزن طبیعی داشتند، انجام شد. یافتههای این مطالعه نشان داد تنها ۲۵ درصد افراد چاق، فعالیت بدنی را انجام و ۱۴ درصد افراد چاق استانداردهای بینالمللی فعالیت بدنی، که شامل ۳۰ – ۲۰ دقیقه فعالیت بدنی ۳ تا ۵ روز در هفته میباشد را رعایت می کردند. در حالی که در ۶۵ درصد افراد با وزن طبیعی، داشتن نوعی از فعالیت بدنی به طور روزانه و در ۳۳ درصد آنان نیز رعایت فعالیت بدنی مطابق الگوهای فعالیت بدنی توصیه شده بینالمللی برای زندگی سالم، گزارش شد.
- نتایج این مطالعه
بعد از تطبیق فاکتورهای سن، جنس، تحصیلات و وضعیت آسم افراد نشان داد که در این افراد رابطه قوی بین میزان چاقی و انجام فعالیت بدنی منظم روزانه وجود دارد.
- نکته مهم
بر این اساس در مبتلایان به آسم توصیه می شود با افزایش فعالیت بدنی منظم و با برنامه ریزی از بروز چاقی پیشگیری کنند، چرا که چاقی باعث بدتر شدن علائم نارسایی تنفسی در آنان می گردد. از طرف دیگر در بیماران آسمی که احیانا دچار چاقی و افزایش وزن هستند با انجام فعالیت بدنی مناسب نیاز به دارو درمانی برای تخفیف علائم آسم کمتر می گردد. البته ذکر این نکته ضروری است؛ افزایش فعالیت بدنی نباید به صورت یک دفعه انجام پذیرد تا بروز علائم اختلالات تنفسی را تشدید نکند. برای شروع فعالیت بدنی پیاده روی در سطح صاف و کوتاه مدت که بعدا به تدریج به مدت زمان آن افزوده شود، باعث می شود از ظهور علائم ناخواسته نارسایی تنفسی جلوگیری شود.