عوارض خودارضایی در مردان و زنان

زنان و مردان از روی حس کنجکاوی در مورد توانایی های جنسی خود و هم چنین نیازهای جنسی در برهه ای از زندگی خود بدون در نظر گرفتن عوارض خودارضایی دست به خودارضایی می زنند. شاید تاکنون در هر فضایی اعم از فضای شرعی و پزشکی شنیده اید که خودارضایی چه زیان هایی برای سلامت بدن دارد.

خود ارضایی چیست ؟ خودارضایی ، هرگونه مالش عمدی و فشار بر اندام های آمیزشی و پستان ها به منظور تحریک و بدست آوردن لذت جنسی است . نوشته های نادرست سبب شده است که طی قرون متمادی ، خودارضایی به عنوان یکی از پلیدترین رفتارهای آدمیان شناخته شود و هزاران گونه بیماری و گرفتاری از این بی اطلاعی و بی فکری حاصل آید . با سلامت دات لایف همراه باشید

از بررسی حاصل مطالعات آمارگران بزرگ جهان به نتیجه می رسیم که بیش از 90 درصد مردان و 70 درصد زنان در مرحله ای از دوران زندگی خود خودارضایی می کنند.

شیوع نسبی خودارضایی

آمارهای مختلف نشان می دهد که خودارضایی یکی از راه های عمده تخلیه جنسی در انسان است و تقریباً همگان در دوره ای از زندگانی خود خودارضایی می کنند. خودارضایی ( با انگیزه جنسی ) در پسران از حدود سن بلوغ آغاز می شود و تا 21 سالگی یعنی تا پایان دوره بلوغ به تدریج زیادتر می شود و از آن پس بر حسب شرایط اجتماعی فرد و تماس او با افراد جنس مخالف تفاوت می کند ولی به هرحال ازدواج و تماس همیشگی با جنس مخالف دلیل آن نیست که شخص ، دیگر خودارضایی نکند. چه بسیار مردان و زنانی که ، در مواقع مخصوصی ، برای کاهش تنش های جنسی اجباراً خودارضایی می کنند مثلاً در موارد : حاملگی زن ، بستری بودن مرد ، نداشتن رابطه خوب عاطفی با همسر ، عدم اطلاع کافی و مهارت در ارضاء کردن همسر ، امتناع کردن زن قبل از رسیدن مرد به ارگاسم در رابطه جنسی ، عادت کردن سیستم عصبی به تکرار خودارضایی و هنگامی که یکی از دو زوج از نظر جنسی نیرومندتر و پاسخگوتر از دیگری باشد. ( باید دانست مردان در مدت 2 دقیقه دچار انزال می شوند در حالیکه زنان برای رسیدن به انزال و برانگیختگی جنسی حداقل نیاز به 10 تا 15 دقیقه تحریک دارند ) دفعات خودارضایی در مواقع مختلف متفاوت است . در نیمه دوم دوران بلوغ پسرها ، بطور متوسط 1 تا 4 بار در هفته خودارضایی انجام می شود.

در مورد میزان شیوع خودارضایی در دختران و زنان آمار چندان قاطعی در دست نیست و آن چه که مسلم است آن است که خودارضایی در دختران کمتر از پسران است و دفعات انجام آن نیز کمتر است. از نظر سنی ، شیوع آن در حدود سن 15 سالگی ( یکی دو سال پس از وقوع نخستین قاعدگی ) است و به نظر نمی رسد که روز انجام آن با وقوع قاعدگی و تخمک گذاری وابسته باشد ( برخلاف بالغان ) . بطور کلی دختران در ماه یکی دو بار بیشتر خودارضایی نمی کنند ولی گاه به ارقامی چون 10 تا 20 بار در هفته برخورد می شود. آمارگران غربی ، به وضوح اشاره کرده اند که دختران در مورد خودارضایی کمتر با ما سخن می گویند ، آنان از پاسخ گفتن و توضیح دادن در مورد معاشقه ها ، نزدیکی ، حتی تماس با حیوانات و غیره سرباز نمی زنند اما حاضر نیستند در مورد خودارضایی سخنی بگویند. به همین سبب است که رقم دقیقی در مورد میزان شیوع خودارضایی در دختران نمی توان اظهار کرد .

عوارض خودارضایی در مردان و زنان

خودارضایی تحت تأثیر مسائل فرهنگی ، دینی ، اجتماعی و فردی دچار نابسامانی هایی در این زمینه گردیده. این رفتار چون با تولید مثل منافات دارد ، در مکاتب مذهبی گوناگون ناپسند و گناه آمیز است ( در دین مبین اسلام حرام است ) ولی از این گذشته به علل دیگری نیز این رفتار را زیان آور دانسته اند. به گمان گروهی ، افرادی که بدون رسیدن به اوج لذت جنسی مدتی طولانی به حالت تحریک شده می مانند ، به پُرخونی اندام های آمیزشی درونی دچار می شوند و صرف نظر از آنکه نشانه های بیمارگونه ای چون درد کمر ( در خانم ها ) و بزرگی غده پروستات ( در مردان ) پیدا می شود ، در زندگی زناشویی گاهی از نظر رسیدن به اوج لذت جنسی دچار مشکل می گردند ( زیرا با خودارضایی شرطی شده اند و تنها در یک وضعیت خاصی که خود را تحریک می کنند به ارگاسم می رسند ) گاهی این فعالیت در مرد جنبه عادت پیدا می کند و اعتیاد به آن ، فرد را در شمار منحرفین جنسی قرار می دهد.

گروهی آنچنان به هنگام انجام این فعالیت ها در هیجان می مانند که به زخم معده و فشار خون بالا و امثال آن دچار می شوند ( اما این نظر مورد تأیید همگان نیست و گروهی این گونه نارحتی را به بیماری های روانی – جسمانی دیگر وابسته می دانند )

عوارض حاصل از روش نادرست خودارضایی :

فروکردن افزارهای گوناگون در مهبل ، ممکن است در دختران ، سبب پاره شدن میزراه ( مجاری خروج ادرار از مثانه ) گردد . گاه وارد شدن جسم خارجی در مثانه باعث ایجاد آماس یا خونروی در آن گردد ( چه بسا که عفونت نیز بر آن افزوده می شود ) یا پرده بکارت پاره شده و گرفتاری های اجتماعی و حقوقی به بار می آورد .

اما یکی از عوارضی که همیشه مورد بحث بوده است ، مسئله پرخونی اندام های لگنی به سبب خودارضایی های ناکامل در دختران و پسران است .

عوارض خودارضایی در مردان و زنان

گروهی از پسران ( و به میزان کمتری دختران ) به اشتباه تصور می کنند که با خودارضایی ، منی که آب حیات و مایه نیروی آدمی است از دست می رود و خوب است که پیش از رسیدن به اوج لذت جنسی و وقوع انزال ، از ادامه عمل خودداری شود و آب حیات هدر نگردد . بیشتر کارشناسان معتقدند که در این مورد ، در اندام های ناحیه لگن پُرخونی ایجاد میشود و این پُرخونی ممکن است باعث بزرگ شدن پروستات و کیسه های منی در مرد و درد کمر در زنان شود.

نکته بسیار مهم از نظر بهداشتی این است که عوارض خودارضایی ، بیشتر به کشمکش های روانی آن مربوط می شود . مثلاً وقتی یک جوان خودارضایی را باعث کوری و دیوانگی و غیره بداند ، هر بار که به این کار مبادرت می کند خود را حقیر و گنهکار می داند و این احساس به صورت دائمی موجب اختلالاتی در طرز تفکر او خواهد شد. بنابراین آموزش بهداشت جنسی در این مقطع از طرف پزشکان و متخصصان مربوط حائز اهمیت است .

امروزه عقیده برآن است که یا خودارضایی از انواع طبیعی است که در این صورت نیازی به درمان ندارد و جوان پس از تماس یافتن با جنس مخالف آن را ترک می گوید و یا از انواع انحرافی و بیمارگونه است که درمان آن با درمان رفتارهای انحرافی دیگر تفاوت چندانی ندارد. اما گاه جوانی با علائم اضطرابی و ترس و احساس گناه و مانند آن به پزشک مراجعه می کند و از اینکه مجبور است برای کاهش تنش های جنسی خودارضایی بزند و از کوری و دیوانگی و فرجام های ناگوار دیگر آن بیمناک است ، گلایه می کند.

در این حال پزشک موظف است که از بی زیان بودن این رفتار نوجوان را آگاه سازد و برای او روشن کند که این روش در شرایط فعلی تنها راه طبیعی کاهش تنش های جنسی است و مطابق قاعده ، اندام آمیزشی نوجوان را بیازماید تا اگر احیاناً نشانی از آماس پروستات ، کیسه های منی ، مجاری ادرار و کلاهک آلت او بیابد به درمان آن همت گمارد. در صورتیکه شکایت نوجوان تنها از زیادی دفعات خودارضایی در شبانه روز باشد و پزشک  با بررسی های خود سبب این حالت را ، زیادی نیروی جنسی بیابد ، می توان از داروهای کاهنده تنش و میل جنسی استفاده کرد.

امیدواریم در مقاله عوارض خودارضایی در مردان و زنان نکات مفید و آموزنده ای گفته باشیم.