خودآگاهی

دومین مهارت از مهارت های ده گانه زندگی که توسط سازمان جهانی بهداشت معرفی شده است، خودآگاهی است. سلامت دات لایف در این مقاله به این مهارت می پردازد.

یکی از مهارتهای زندگی خودآگاهی است. خود آگاهی عبارت از توانمندی دستیابی به تصویر واقعی از خصوصیات باطنی و ظاهری و حقوق و ارزشهای فرد که در اعمال و رفتار و احساسات و افکار او مؤثر است و در واقع قدرت و توانایی شناخت و آگاهی از خصوصیات و ویژگیهای فردی است. مانند نقاط ضعف و قوت ، خواسته ها ، ترس و انزجار.

خود آگاهی با خود شیفتگی همسویی ندارد زیرا خود شیفتگی بیشتر بر اساس نفاط قوت شکل میگیرد و در مواردی باعث دور شدن از واقعیتهای وجودی فرد میگردد و آزردگی آنها را در پی دارد. در حالیکه نتیجه خودآگاهی تصمیم گیری و اقدامات واقعگرایانه ای میشود که متناسب با خصوصیات و تواناییها و در حد انتظارات فرد باشد لذا نقش قابل توجهی در رضایتمندی از زندگی دارد.

به عبارتی رشد خودآگاهی به فرد کمک می کند که متوجه شود تحت چه شرایطی قرار دارد، آیا تحت فشارهای روحی و اجتماعی قرار دارد یا خیر؟ این موضوع از شرایط اولیه و ضروری مورد نیاز برقراری ارتباط با اجتماع و افراد است. مؤلفه های مهارت خودآگاهی عبارتند از:

• آگاهی از نقاط قوت
• آگاهی از نقاط ضعف
• آگاهی از ذوق و احساسات و ظرفیتهای بالقوه
• دستیابی به ترسیمی از خود واقع بینانه
• آگاهی از حقوق فردی و مسئولیت هایش 
• آگاهی از توانمندیها و خواسته ها
• توضیح ارزشها 
• ایجاد انگیزه برای شناخت