پاچنبری یا کلاب فوت چیست؟

هدف از درمان در این بیماری اصلاح وضعیت پاها به گونه ای است که فرد بتواند هنگام راه رفتن یا ایستادن ، کف پای خود را به طور کامل روی زمین بگذارد. در صورت عدم درمان این بیماری عوارض جدی زیادی گریبان گیر فرد خواهد شد.

درمان بدون جراحی

شدت پاچنبری هر چقدر هم زیاد باشد ، باز هم در درمان اولیه آن از جراحی استفاده نمی‌شود.

روش پونستی

پرکاربردترین تکنیک مورد استفاده در آمریکای شمالی و سراسر دنیا روش پونستی است، که در آن از کشش ملایم و گچ گرفتن برای اصلاح تدریجی این عارضه استفاده می‌شود. بهترین زمان برای استفاده از روشی پونستی کمی پس از تولد است، البته نوزادانی در سنین بالاتر هم با این روش به خوبی درمان شده‌اند. اصول کار این روش عبارتند از:

• دستکاری و گچ گرفتن : پای نوزاد به آرامی کشیده می‌شود و طوری دستکاری می‌شود که در وضعیت صحیح قرار بگیرد. سپس از انگشتان پا تا ران گچ گرفته می‌شود تا پا در جای خود ثابت بماند. هر هفته این پروسه که شامل کشیدن ، اصلاح وضعیت و گچ گرفتن است ، تکرار می‌شود، تا زمانی که بهبود چشمگیری در وضعیت پا حاصل شود. در اکثر موارد این بهبودی حدوداً طی 6 تا 8 هفته به دست می‌آید.

• آزاد کردن (تنوتومی) تاندون آشیل : اکثر نوزادان پس از دوره دستکاری و گچ گرفتن ، برای آزاد کردن تاندون آشیل (طناب پاشنه) از سفتی و کوتاهی دائمی ، به انجام یک عمل جراحی جزئی نیاز پیدا می‌کنند. در این عمل سریع ( موسوم به تنوتومی )، پزشک از ابزار بسیار نازکی برای برش دادن تاندون استفاده می‌کند. برش بسیار کوچک است و نیاز به بخیه ندارد. پس از آن پا باز هم گچ گرفته می‌شود تا در زمان بهبودی تاندون ، که معمولاً حدود 3 هفته طول می‌کشد، از آن محافظت شود. تا زمانی که گچ باز شود، تاندون آشیل دوباره رشد کرده و به اندازه مناسب و بلندتری می‌رسد و به این ترتیب پاچنبری به طور کامل اصلاح می‌شود.

• بستن بریس : معمولاً عارضه پاچنبری  (کلاب فوت) حتی پس از اصلاح موفقیت‌آمیز با گچ گرفتن هم عود می‌کند. برای اطمینان از اینکه پا برای همیشه وضعیت اصلاح شده خود را حفظ می‌کند، نوزاد باید چند سالی بریس (که متشکل از کفش و تسمه فلزی است) را بپوشد. بریس مچ پا را در زاویه مناسب نگه می‌دارد تا وضعیت اصلاح شده حفظ شود. اگر چه برنامه بریس بستن می‌تواند برای والدین و خانواده‌ها طاقت‌فرسا باشد، اما انجام آن برای جلوگیری از بروز مجدد عارضه ضروری است.

نوزاد باید در سه ماه اول بریس را تقریباً در تمام مدت (یعنی 23 ساعت در روز) بپوشد. پزشک به تدریج زمان مورد نیاز برای پوشیدن بریس و را به تمام طول شب‌ و زمان‌های خواب محدود می‌کند. (تقریباً 12 تا 14 ساعت در روز). اکثر کودکان ، بستن بریس را به مدت 3 تا 4 سال ادامه می‌دهند.

بریس‌ها انواع مختلفی دارند (همگی از کفش، صندل یا پاپوش‌های سفارشی متصل به دو سر یک تسمه فلزی تشکیل شده‌اند). این تسمه می‌تواند ثابت باشد که در این صورت پاها با هم حرکت می‌کنند و یا اینکه متحرک باشد که باعث می‌شود هر یک از پاها جداگانه حرکت کنند. پزشک برای والدین شرح می‌دهد که نوزادشان به چه بریسی نیاز دارد. معمولاً نوزادان در چند روز اول استفاده از بریس بی‌قراری می‌کنند، اما با گذشت مدتی به آن عادت می‌کنند.

روش فرانسوی

 یکی دیگر از روش‌های غیرجراحی اصلاح پاچنبری روش فرانسوی است که شامل کشش، متحرک‌سازی و نواربندی می‌شود. روش فرانسوی که به آن روش عملکردی یا درمان فیزیکی هم گفته می‌شود عموماً تحت نظر یک متخصص طب فیزیکی باتجربه و آموزش دیده انجام می‌شود.

درمان به روش فرانسوی هم مانند روش پونستی کمی بعد از تولد آغاز می‌شود و نیازمند مشارکت خانواده است. پای بچه می‌بایست هر روز کشیده و دستکاری شود و با نوار چسب مخصوص بسته شود تا دامنه حرکت به دست آمده با استفاده از دستکاری حفظ شود. پس از نواربندی هم، یک اسپلینت پلاستیکی بر روی نوار چسب گذاشته می‌شود تا بهبودی حاصل شده در دامنه حرکت حفظ گردد.

وضعیت پای اکثر نوزادان پس از 3 ماه به طور چشمگیری بهبود می‌یابد، و به همین دلیل نیاز به مراجعه به متخصص کمتر می‌شود. نوزادان تحت درمان با روش فرانسوی نیز مانند نوزادان درمان شده با روش پونستی معمولاً برای بهبود توانایی خم کردن مچ پا به عقب، به آزاد کردن تاندون آشیل نیاز پیدا می‌کنند.

برای جلوگیری از بروز مجدد پاچنبری، خانواده می‌بایست برنامه روزانه کشش، نواربندی و اسپلینت‌گذاری را تا زمان 2 تا 3 سالگی کودک ادامه دهند.

عمل جراحی

هر چند که بسیاری از موارد پاچنبری با استفاده از روش‌های غیرجراحی با موفقیت درمان می‌شوند، اما گاهی اوقات این بدشکلی را نمی‌توان با این روش‌ها به طور کامل اصلاح نمود و یا این که بدلیل ناتوانی والدین در پیگیری مراحل درمان بیماری از نو عود می کند. به علاوه، این بدشکلی در بعضی از نوزادان به حدی شدید است که به کشش پاسخ نمی‌دهد. در چنین مواردی برای تنظیم تاندون‌ ها ، رباط‌ ها و مفاصل پا به جراحی نیاز است.

در سلامت دات لایف مطالعه کنید پلی داکتیلی یا پرانگشتی را که نوع دیگری از بدشکلی مادرزادی است و در دست و پا ایجاد می شود.