همه چیز در مورد بی خوابی

شما می توانید در صفحه اول مقاله همه چیز در مورد بی خوابی با کلیات بی خوابی ، آپنه آشنا شوید.

چگونه پزشکان توقف تنفسی انسدادی خواب را تشخیص می دهند ؟

پزشک به منظور تشخیص توقف تنفسی در خواب شما را معاینه ی بالینی می کند و از شما در مورد سابقه ی پزشکی و وضعیت خوابتان در شب سوال می کند؛ پزشک هم چنین ممکن است در مورد عادات خواب شما از شخصی که در کنار شما می خوابد ، سؤال هایی را بپرسد.

پزشک هم چنین ممکن است از شما بخواهد که آزمایش خوابی را به نام پلیسومنوگرام ( Polysomnogram ) یا PSG انجام دهید. آزمایش خواب در یک آزمایشگاه مخصوص انجام می شود و نتایج آن نیز توسط کارشنان مربوطه بررسی می گردد ، این آزمایش عملکردهای مختلف بدن از جمله موارد ذیل را اندازه گیری می کند :

• جریان هوا
• سطح اکسیژن خون
• الگوهای تنفسی
• فعالیت های الکتریکی مغز
• حرکات چشم
• ضربان قلب
• فعالیت های عضلانی

بعد از انجام شدن آزمایش و مطالعات، تکنسین تعداد دفعات تنفس شما را که دچار اختلال شده است ، می شمارد و شدت آپنه ی خواب را می سنجد. در بعضی از نمونه ها یک آزمایش تاخیر خواب در روز بعد از آزمایش شبانه انجام می شود؛ این آزمایش نشان می دهد که شما با چه سرعتی می خوابید؛ در این آزمایش به بیماران چندین فرصت داده می شود که در طول یک روز در اوقاتی که به طور طبیعی بیدار هستند ، به خواب بروند.

چگونه توقف تنفسی انسدادی در خواب درمان می شود ؟

درمان توقف تنفسی انسدادی در خواب به عاملی که موجب انسداد یا گرفتگی در شخص شده است ، بستگی دارد. چندین درمان ممکن برای توقف تنفسی انسدادی در خواب وجود دارد که این درمان ها از ایجاد یک تغییر در رفتار و شیوه ی زندگی تا انجام عمل جراحی متغیر هستند؛ هدف از این درمان ها ، باز کردن راه هوایی ، بازگرداندن تنفس طبیعی در طول خواب و کاهش علائم آزاردهنده مانند خستگی در طول روز و خرناس کشیدن می باشد. این درمان ها هم چنین ممکن است به کاهش فشار خون کمک کنند و خطرات سکته ی مغزی، دیابت و بیماری های قلبی را کاهش دهند.

درمان محافظه کارانه

در نمونه های خفیف توقف تنفسی در خواب ممکن است درمان محافظه کارانه مورد نیاز باشد؛ این درمان ها عبارتند از :

• افراد دارای اضافه وزن از وزن خود بکاهند؛ حتی از دست دادن ۱۰ درصد از وزن ، تعداد توقف های تنفسی در خواب را در بسیاری از بیماران کاهش می دهد.
• افراد مبتلا به توقف تنفسی در خواب باید از مصرف الکل و قرص های خواب آور که منجر می شود راه هوایی آن ها در خواب مسدود شود و تعداد توقف های تنفسی آن ها نیز افزایش یابد ، اجتناب کنند.
• در بعضی از بیماران مبتلا به آپنه ی خواب خفیف ، توقف تنفسی تنها هنگامی که آن ها بر روی پشت خود خوابیده اند ، رخ می دهد؛ در چنین نمونه هایی بیماران می توانند از بالش و وسایل دیگر که می تواند برای بهبود وضعیت خواب آن ها مفید باشد ، در طول شب استفاده کنند.
• اجتناب نکردن از خوابیدن برای تمام افرادی که دچار اختلالات خواب هستند ، بسیار اهمیت دارد.

درمان مکانیکی : فشار هوای مداوم مثبت ( CPAP ) درمان اولیه ارجح برای افراد مبتلا به توقف تنفسی انسدادی خفیف در خواب می باشد. در CPAP از ماسکی که بینی و دهان را می پوشاند ، استفاده می کنند. فشار هوا در این درمان به اندازه ای که از آویزان شدن بافت های فوقانی راه هوایی در طول خواب جلوگیری شود ، تنظیم می شود. انواع دیگری از دستگاه فشار مثبت از جمله BPAP در دسترس است که دارای دو سطح جریان هوای متفاوت در هنگام انجام عمل دم و بازدم می باشد.

دستگاه پیشرفت فک پایین:

برای بیماران مبتلا به توقف تنفسی خفیف در خواب از لوازم دندان پزشکی و یا دستگاه های پیشرفت فک پایین به منظور جلوگیری از مسدود شدن زبان و جلو بردن فک پایین استفاده می شود؛ این ابزار به باز ماندن راه هوایی شخص در هنگام خواب کمک می کند؛ پرسنل واجد شرایط دندان پزشکی – افرادی که آموزش بهداشت دهان و دندان ، TMJ و انسداد دندان ها را دیده اند – باید شما را در انتخاب مناسب ترین وسیله با توجه به شرایط ، یاری کنند.

عمل جراحی برای جلوگیری از توقف تنفسی :

روش های جراحی ممکن است برای افراد مبتلا به توقف تنفسی در خواب مفید باشد. چندین نوع روش جراحی برای درمان این بیماری وجود دارد که اغلب آن ها به صورت سرپایی انجام می شوند. جراحی برای افرادی که بافت ناقص یا بیش از اندازه در پشت حلق خود دارند که مانع از عبور جریان هوا از بینی و حلق می شود ، صورت می گیرد؛ برای مثال فردی که دارای انحرافی در پره ی بینی خود است ، لوزه های او به طور قابل توجهی بزرگ شده اند ، فک پایین او کوچک است یا زبان او باعث می شود که حلق باریک تر از حالت طبیعی خود گردد. بنابراین این فرد نیازمند جراحی می باشد.

این روش ها معمولا بعد از موثر نبودن اقدامات محافظه کارانه و آزمایشCPAP  انجام می گیرد. انواع جراحی این بیماری عبارتند از:

• تحریک کننده ی راه های هوایی فوقانی

این دستگاه به نام الهام بخش یا Inspire است که شامل یک مولد پالس کوچک در زیر پوست است که در قسمت بالای قفسه ی سینه قرار داده می شود و یک سیم به سمت شش قرار می گیرد که الگوهای تنفسی طبیعی شخص را تشخیص دهد و سیم دیگری نیز به سمت گردن قرار میگیرد که تحریک خفیفی را به اعصابی که ماهیچه های راه های هوایی را کنترل می کنند ، وارد می کند و آن ها را باز نگه می دارد. یک پزشک می تواند دستگاهی را از راه دور توسط یک ریموت کنترل و برنامه ریزی کند. هم چنین افراد دارای Inspire نیز از یک ریموت به منظور روشن کردن دستگاه قبل از خوابیدن و خاموش کردن دستگاه بعد از بیدار شدن در صبح استفاده می کنند.

• سامنوپلاستی (Somnoplasty)

روشی که در آن با استفاده از انرژی فرکانس رادیویی ، کام نازک در پشت حلق را سفت می کنند.

• VPPP یا VP3 که بر طبق uvulopalatopharyngoplasty است

روشی  است که بافت نرم را در پشت حلق و کام حذف می کند و عرض راه هوایی در حلق را افزایش می دهد و یا به عبارت دیگر راه هوایی شخص را گشادتر می کند.

• فک پایین / جراحی پیشرفت آرواره ای

جراحی حرکت استخوان فک و استخوان صورت روبه جلو است که فضای بیش تری را در پشت حلق برای شخص فراهم می کند. روش پیچیده ای است که برای بیماران مبتلا به توقف تنفسی در خواب و افرادی که آسیب های شدیدی در صورت خود دارند ، استفاده می شود.

• جراحی بینی

اصلاح کردن انسداد بینی مانند درمان انحراف پره ی بینی.