راه های تشخیص اوتیسم در نوزادان

به عنوان والدین یا مراقبین یک نوزاد، بایستی یک دید بسیار دقیق و وسیع از روند رشد کودک خود در اختیار داشته باشید. شما کوچک ترین تغییرات در رفتارهای روزمره که موجب ایجاد توانایی ها و مهارت های جدید در کودک می شود را باید مشاهده کنید. اگر به دقت بدانید که باید دنبال چه نشانه ای بگردید، به احتمال قوی می توانید علائم زودهنگام اختلالات رشد مانند اوتیسم را تشخیص دهید. پس تشخیص اوتیسم در نوزادی توسط والدین ممکن است.

بخاطر داشته باشید که علائم زودهنگام اوتیسم به صورت رفتارهای غیرمنتظره بروز پیدا نمی کنند، بلکه نبود مهارت ها و توانایی ها در یک سن خاص است که می توانند به شناسایی علامت ها کمک کنند. پس به عنوان والدین بهتر است به مراحل رشد کودک مسلط باشید. شواهدی وجود دارند که نشان می هند اغلب والدینی که کودکی با اختلال طیف اوتیسم دارند، در همان سال اول متوجه برخی از علائم می شوند. اما متاسفانه 80 تا 90 درصد از تفاوت های رشد زمانی دیده می شوند که کودک تقریباً 2 ساله شده است. خوب است نقش بسیار تاثیرگذار مشاهدات و غریزه خود در شناسایی زودهنگام تفاوت های رشدی را جدی بگیرید. تشخیص به موقع اتیسم در درمان و کنترل اختلال بسیار موثر است.

علائم اوتیسم در نوزادان

در محدوده سنی نوزاد تازه متولد شده تا 3 ماهه، کودک باید بتواند چیزها را با چشم دنبال کند، با افراد تماس چشمی برقرار کند و همچنین شروع به لبخند زدن و صدا درآوردن کند و اشیاء را در دست خود بگیرد. اما در طیف اوتیسم، غالباً کودکان از هر نوع تماس چشمی پرهیز می کنند و حالت چهره زیادی از خود نشان نمی دهند و لبخند نمی زنند. کودکان اوتیستیک در برابر صداها و صداهای بلند هم واکنش نشان نمی دهند. اگر کودک از چیزهای پارچه ای جدید مانند لباس و پتو مضطرب می شود و در تماس با بافت های جدید دست و پا می زند، می تواند یک دلیل آن اوتیسم باشد.

3 ماه تا 7 ماه

در این سن، کودک معمولی باید بتواند با شما شروع به خندیدن و لبخند زدن کند. نوزادان نوروتیپی به بازی علاقمند هستند و در طول بازی واکنش نشان می دهند. اما نوزادان اوتیستیک، اصولاً در طول بازی لبخند نمی زنند و واکنش هم نشان نمی دهند. از طرفی یکی از مراحل مهم رشد که در نوزادان اوتیسم دیده نمی شود، چرخش به سمت صداهایی است که می شنوند یا کارهایی است که برای جلب توجه انجام می دهند. اگر صدایی از سمت راست آن ها شنیده شود، باید سر و چشم خود را بچرخانند که ببینند صدا از کجاست. اما معمولاً نوزادان اوتیسم علاقه ای به این کار ندارند.

قابل ذکر است نوزادان معمولی نسبت به افراد کنجکاو هستند، به آن ها خیره می شوند و می خواهند از طریق حواس خود جهان را کشف کنند. نوزادان معمولی از طریق لمس و قرار دادن چیزها در دهان، حس بافت های جدید را تجربه می کنند. نوزادان غیرمعمولی از تجربه های جدید یا ملاقات با افراد چندان خوشحال نمی شوند.

7 ماه تا 12 ماه

در طول این مرحله از رشد، کودک بایستی وقتی او را صدا می کنید، پاسخ دهد. باید بتواند مهارت چهار دست و پا رفتن و صحبت کردن با استفاده از تک کلمات را آغاز کند. اما کودکان غیر عادی در مهارت حرکتی، گفتار و رشد تاخیر بسیاری دارند. حتی شاید متوجه شوید که کودکتان در واکنش های اجتماعی سرد است و نمی تواند حالات اجتماعی را به درستی تفسیر کند و رفتاری دوستانه ندارد. همچنین کودکان اوتیسم دوست ندارند کسی آن ها را در آغوش بگیرد. آن ها از هرگونه لمس و بغل پرهیز می کنند.

به گفته محققان، کودکان اوتیسمی در سن یک سالگی کمتر از کودکان معمولی صحبت می کنند و کمتر حرف دیگران را متوجه می شوند. اگر کودکی در سن 16 ماهگی نتواند حتی یک کلمه را بیان کند یا در 2 سالگی از عبارت های دوکلمه ای استفاده نمی کند، اکیداً توصیه می شود که با یک متخصص کودکان صحبت کنید. چرا که این موارد اغلب به عنوان تاخیر گفتاری و زبان شناخته می شوند و به تشخیص اوتیسم در نوزادی کمک می کنند. قابل ذکر است که رشد زبانی می تواند متغیر باشد و گاهی کودکان در برخی زمینه ها نقاط قوت و ضعفی دارند. اما خوشبختانه برای تشخیص اوتیسم از طریق گفتار و زبان، کلینیک های گفتار درمانی تخصص کافی دارند. بهترین کلینیک گفتار درمانی اوتیسم در غرب تهران، در تشخیص اوتیسم در سنین پایین و از طریق کلام مهارت کافی دارد.

روش های تشخیص اتیسم در نوزادان

توصیه شده است که کودکان در 9، 18و 30 ماهگی از نظر رشدی مورد آزمایش قرار بگیرند. همچنین تاکید می شود که ارزیابی های تخصصی اوتیسم در 18 و 24 ماهگی هم حتماً انجام شوند. آزمایش ها و روش های تشخیصی که برای تشخیص اتیسم در نوزادی به کار گرفته می شوند، علائم اوتیسم را به صورت جزئی بررسی می کنند. اما فراموش نکنید که تشخیص زودهنگام اوتیسم کاری آسان نیست. یادآوری می کنیم که تشخیص اوتیسم می تواند در سنین 18 تا 24 ماهگی انجام شود، اما معمولاً از 4 تا 5 سالگی به تاخیر می افتد.

توجه داشته باشید که هر کودکی منحصر به فرد است، پس دست از مقایسه بردارید. اما اگر موردی غیر عادی و عجیب و غریب در کودک خود مشاهده کردید که می تواند نشانه ای از اوتیسم در نوزادان باشد، حتماً با پزشک صحبت کنید. هم اکنون هنوز هم درباره این که چه عواملی باعث ایجاد اوتیسم در کودکان می شود بحث و تحقیق ادامه دارد، پس خود را سرزنش نکنید. سپس برای تایید شک خود در یک مرکز ارزیابی رشد، از یک متخصص پزشکی مشاوره بگیرید. با توجه به علائمی که در بالا ذکر کردیم، می توانید لیستی از تفاوت های مختلفی که در کودک مشاهده می کنید و به نظرتان غیرعادی است تهیه کنید. هر نکته می تواند در تشخیص اوتیسم در نوزاد کمک کننده باشد.

همان طور که قبلاً گفته شد مداخله زودهنگام، امکان ایجاد مهارت های مقابله ای با اتیسم و البته کمک به خانواده برای ایجاد محیطی که از کودک حمایت کند را فراهم می کند. گاهی با توجه به شدت علائم، مداخله به موقع برخی از عادت ها را معکوس کرده و به کودکان اجازه می دهد تا زندگی عادی را تجربه کنند.

سخن آخر

علاوه بر روش های تشخیصی که در این مقاله به آن ها اشاره کردیم، مراجعه به کلینیک توانبخشی کاردرمانی اوتیسم راه حلی آسان و در دسترس برای تشخیص به موقع اوتیسم در نوزادان و آغاز فرآیند درمان است. البته که تشخیص اوتیسم در نوزادی نسبتاً سخت تر است، اما متخصصین و درمانگران کلینیک توانبخشی طراوت در غرب تهران در همه مراحل یاری رسان شما خواهند بود.