راهکارهای دارویی برای درمان عفونت ادراری

دستگاه ادراری انسان از چهار بخش اصلی کلیه‌ها، مثانه، حالب‌ها و مجاری ادراری تشکیل شده است. بروز عفونت در هر کدام از این بخش‌ها عفونت دستگاه ادراری نام دارد. عفونت ادراری یکی از شایع‌ترین عفونت‌ها است که در بیشتر موارد به راحتی درمان می‌شود. اما اگر جدی گرفته نشود ممکن است تشدید شود و عوارض خطرناکی به همراه داشته باشد. در حالی که روش‌های درمانی زیادی برای عفونت ادراری وجود دارد در بین آنها مصرف داروها به ویژه آنتی بیوتیک‌ها شایع‌ترین درمان است. در ادامه قصد داریم در مورد مهمترین و موثرترین آنتی بیوتیک برای درمان عفونت ادراری بیشتر توضیح دهیم.

علت عفونت ادراری

قبل از آنکه بخواهیم در مورد روش‌ها و راهکارهای دارویی درمان عفونت ادراری توضیح دهیم ابتدا باید با عامل ایجاد کننده آن آشنا شوید.

عفونت ادراری معمولاً زمانی رخ می دهد که باکتری ها از طریق مجرای ادرار وارد دستگاه ادراری شده و شروع به انتشار در مثانه می کنند. سیستم ادراری به گونه ای طراحی شده است که از ورود باکتری ها جلوگیری می کند. اما گاهی اوقات دفاع ها شکست می خورند. هنگامی که این اتفاق می افتد، باکتری ها ممکن است نفوذ کرده و به یک عفونت کامل در دستگاه ادراری تبدیل شوند.

• در مراحل اولیه که عفونت ادراری در مجاری و مثانه‌ها است نشانه‌ها و علائم زیر را دارد:
• احساس سوزش هنگام ادرار کردن
• میل مکرر یا شدید برای ادرار کردن، حتی اگر مقدار کمی ادرار بیرون بیاید
• ادرار ابری، تیره، خونی یا با بوی عجیب
• احساس خستگی یا لرزش
• درد در آلت تناسلی یا راست روده (مردان)
• سردرگمی ذهنی (بیشتر افراد مسن)
• خیس کردن تخت (کودکان و سالمندان)

اگر عفونت ادراری به کلیه ها گسترش یابد، ممکن است به موارد زیر نیز مبتلا شوید:

• درد یا فشار در پشت یا پایین شکم
• حالت تهوع و استفراغ
• تب و لرز

بهترین داروها برای درمان عفونت ادراری

از آنجایی که عوامل باکتریایی باعث عفونت ادراری می‌شوند بهترین روش درمان استفاده از آنتی بیوتیک‌ها هستند.

آنتی بیوتیک ها داروهایی هستند که با عفونت های باکتریایی در افراد و حیوانات مبارزه می کنند. آنها با کشتن باکتری ها یا سخت کردن رشد و تکثیرشان عمل می کنند. به عنوان مثال، آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند باکتری‌ها را با از بین بردن بخش‌های حیاتی که برای زنده ماندن نیاز دارند، مانند دیواره‌های سلولی یا DNA، از بین ببرند. آنتی بیوتیک ها می توانند رشد باکتری ها را با جلوگیری از ساخت پروتئین های خاصی که برای تکثیر نیاز دارند نیز متوقف کنند.

آنتی بیوتیک ها معمولاً بر اساس نحوه عملکردشان گروه بندی می شوند. هر گروه آنتی بیوتیک فقط در برابر انواع خاصی از باکتری ها یا انگل ها عمل می کند. به همین دلیل است که از هر گروه آنتی بیوتیک برای درمان نوع خاصی از عفونت استفاده می شود. در ادامه با بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت ادراری زنان و مردان بیشتر آشنا خواهید شد.

در مورد قوی ترین قرص سوزش ادرار در لینک زیر خوانید.

آموکسی سیلین

آموکسی سیلین یکی از داروهایی است که معمولاً برای درمان عفونت های دستگاه ادراری تجویز می شود، اما برخی از عوارض جانبی احتمالی جزئی وجود دارد که باید از آنها آگاه باشید.

پزشکان معمولا 500 میلی گرم آموکسی سیلین را سه بار در روز برای درمان عفونت ادراری تجویز می کنند. عوارض جانبی احتمالی مصرف آموکسی سیلین شامل حالت تهوع و استفراغ است. با وجود آنکه تاثیر آموکسی سیلین در درمان عفونت ادراری بالا است

با این حال به دلیل مقاومت دارویی بالایی که ایجاد می‌کند حدالامکان سعی می‌شود برای این عارضه تجویز نشود. در پایان مقاله در مورد مقاومت دارویی بیشتر توضیح خواهیم داد.

سفیکسیم ۴۰۰

قرص سفیکسیم یک داروی آنتی بیوتیکی است که با از بین بردن باکتری های عامل عفونت در بدن عمل می کند. این دارو برای درمان عفونت های باکتریایی ریه، گلو و مجاری ادرار موثر است. سفیکسیم برای درمان برخی عفونت های ناشی از باکتری ها مانند برونشیت (عفونت لوله های راه هوایی منتهی به ریه ها) نیز استفاده می شود. سوزاک (بیماری مقاربتی)؛ عفونت گوش، گلو، لوزه ها و مجاری ادراری نیز با این دارو درمان می شود. سفیکسیم در دسته ای از داروها به نام آنتی بیوتیک های سفالوسپورین قرار دارد.

مصرف سفیکسیم برای عفونت ادراری چند روز است؟ در مقابل آموکسی سیلین سفیکسیم یک جایگزین عالی برای درمان عفونت ادراری محسوب می شود. با مصرف این دارو در یک دوره کوتاه مدت مثلاً نهایتاً دو هفته شما می‌توانید عفونت ادراری خود را درمان کنید.

توجه کنید استفاده از این دارو در بارداری بدون تجویز پزشک ممنوع است و تنها در صورتی توصیه می شود که به وضوح نیاز باشد و فواید آن بیشتر از خطراتش باشد. افراد دیابتی و افراد مبتلا به بیماری‌های کبدی و کلیوی نیز نباید به صورت خودسرانه این دارو را مصرف کنند.

مترونیدازول

اگرچه تجویز مترونیدازول به صورت عادی برای درمان عفونت ادراری انجام نمی‌شود با این حال می‌تواند یک داروی موثر باشد. این قرص می تواند در برابر باکتری های بی هوازی مانند G. vaginalis که باعث BV می شود، موثر باشد. این دارو برای درمان عفونت دستگاه‌های تناسلی نیز استفاده می‌شود.

سیپروفلوکساسین

افلوکساسین یک آنتی بیوتیک فلوروکینولون است که با باکتری های بدن مبارزه می کند. افلوکساسین برای درمان عفونت های باکتریایی پوست، ریه، پروستات یا دستگاه ادراری (مثانه و کلیه ها) استفاده می شود. افلوکساسین همچنین برای درمان بیماری التهابی لگن و کلامیدیا و یا سوزاک نیز استفاده می شود. زنان باردار و شیرده، افراد مبتلا به صرع و بیماری‌های کبدی و کلیوی نباید از این دارو استفاده کنند. از آنجایی که قدرت این آنتی بیوتیک بسیار بالا است از آن برای درمان عفونت ادراری کودکان استفاده نمی‌کنند.

سفتریاکسون

سفتریاکسون یک سفالوسپورین نسل سوم جدید با نیمه عمر بیولوژیکی طولانی است که در برابر طیف وسیعی از باکتری‌ها، از جمله باکتری‌هایی که احتمالاً در یک عفونت ادراری بدون عارضه با آنها مواجه می‌شوید، ایمنی ایجاد می کند.

نتایج یک کارآزمایی بالینی کنترل شده نشان می دهد که سفتریاکسون نسبت به پروفیلاکسی جنتامایسین و مترونیدازول در کاهش عفونت زخم و مجاری ادراری بعد از عمل روده موثرتر است. این دارو در دوران بارداری تنها در صورتی باید مصرف شود که به وضوح نیاز باشد و فواید آن بیشتر از خطر باشد.

عوارض مصرف بیش از حد یا خودسرانه آنتی بیوتیک‌ها

مصرف بیش از حد آنتی بیوتیک‌ها و یا مصرف آنها بدون تجویز پزشک عوارض بسیار زیادی دارد. در درجه اول مقاومت دارویی را بالا می‌برد به این معنا که تاثیرگذاری دارو بر باکتری کاهش پیدا می‌کند. در گام‌های بعدی می‌تواند باکتری‌های مفید بدن که به بهبود گوارش کمک می‌کنند را از بین ببرد.

مشکل دیگر مصرف بیش از حد آنتی بیوتیک‌ها این است که هر کدام از آنها درجه اثرگذاری متفاوتی دارند. چون از مواد تشکیل دهنده متفاوتی ساخته شده و بنابراین هر فردی نمی‌تواند از آنها استفاده کند. برای مثال ابتلا به بیماری‌های کبدی و کلیوی یا قرار داشتن در دوران بارداری و شیردهی محدودیت‌هایی برای مصرف آنتی بیوتیک ایجاد می‌کند.

عوارض جسمانی مصرف بیش از اندازه آنتی بیوتیک‌ها نیز به شرح زیراند که البته بسته به نوع می‌تواند متفاوت باشد:

• اسهال
• حالت تهوع و استفراغ
• بیماری های مزمن مرتبط با قرار گرفتن در معرض آنتی بیوتیک
• درد معده
• نفخ
• اختلال در میکروبیوم روده
• سردرد
• مشکلات قلبی
• نوروپاتی محیطی
• کهیر
• تاندونوپاتی

بنابراین از مصرف آنتی بیوتیک‌ها به صورت خودسرانه خودداری کنید.