ADHD یا بیش فعالی در کودکان و بزرگسالان

آیا فرزند شما بی ثباتی حرکت دارد ؟ آیا او بی وقفه صحبت می کند ؟ یا مشکل تمرکز دارید و افکار پوچ را ترجیح میدهید ؟

پس کودک شما ممکن است دچار اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) باشد.

والدین برای داشتن فرزندانی سالم باید علاوه بر نیازهای جسمی کودکان ، علائم اختلالات روحی روانی را نیز بشناسند. بیش فعالی یک نمونه از مشکلات روحی روانی است که باید مانند تمام مشکلات جسمی و روانی تحت درمان قرار بگیرد.

در این مقاله سن تشخیص و درمان بیش فعالی را به شما خواهیم گفت. پس با سلامت دات لایف همراه باشید تا با ADHD یا بیش فعالی در کودکان و بزرگسالان بیشتر آشنا شوید.

طبق گفته موسسه ملی سلامت روان (NIMH) ، بیش فعالی اغلب بین سن 3 تا 6 سالگی شروع می شود. ADHD تنها به دوران کودکی محدود نمی شود و ممکن است در طول سالهای نوجوانی و بزرگسالی ادامه یابد.

سه نوع ADHD وجود دارد :

• بی توجهی ( داشتن مشکل در تمرکز، درک آموزش ها و اتمام وظایف )
• پرتحرکی/ تکانشی ( مداوم در حال حرکت ، صحبت کردن بیش از حد و قطع کردن صحبت دیگران است )
• ترکیبی ( علائم هر دو نوع یعنی عدم توجه و بیش فعالی – تکانشی را دارد )

تشخیص ADHD

مطالعات نشان می دهد که تعداد کودکانی که مبتلا به ADHD تشخیص داده می شوند ، همچنان افزایش می یابد. به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) ، حدود 11 درصد از کودکان 4 تا 17 ساله ( 4/6 میلیون کودک ) مبتلا به ADHD  تشخیص داده شده اند که از8/7 درصد در سال 2003 به 11 درصد در سال 2011 افزایش یافته است.      Tiffany R. Farchione M.D روانپزشک کودک که داروها را در سازمان غذا و داروی ایالات متحده ( FDA ) برای درمان ADHD بررسی می کند ، می گوید افزایش تشخیص  ADHDممکن است به دلیل آگاهی عموم مردم نسبت به اختلال و بیماری های روانپزشکی باشد.
به نظر میرسد که این اختلال در پسرها (2/13٪) بیش از دخترها (6/5٪) وجود داشته باشد. Farchione می گوید : پسران همچنین احتمال بیشتری دارند که نوع پرتحرکی/ تکانشی را داشته باشند که ساده تر از نوع بی توجهی تشخیص داده می شود.
اگر فکر می کنید فرزندتان ممکن است ADHD داشته باشد ، به پزشک خانواده یا متخصص اطفال مراجعه کنید. بینایی ، شنوایی و هر چیز دیگری که ممکن است به نا آرامی کودک منجر شود نیز باید مورد بررسی قرار گیرد. پزشک ممکن است ADHD را تشخیص دهد یا فرزند شما را برای ارزیابی به یک متخصص سلامت روان ارجاع دهد.

درمان ADHD

سازمان غذا و داروی ایالات متحده دو نوع داروی محرک عصبی و غیر محرک را برای کمک به کاهش علائم ADHD و بهبود عملکرد کودکان در سن 6 سالگی تایید کرده است.
Farchione می گوید برخلاف اسمشان ، محرک هایی که حاوی اشکال مختلف متیل فنیدات و آمفتامین هستند ، در واقع تاثیر آرام بخش روی کودکان مبتلا به ADHD دارند. این محرک ها سطح دوپامین مغز ( یک انتقال دهنده عصبی که باعث انگیزه ، توجه و حرکت است ) را افزایش می دهند ،  FDAهمچنین سه مورد غیر محرک را برای درمان علائم ADHD تایید کرده است :
Strattera (atomoxetine) ، Intuniv (guanfacine) و  Kapvay (clonidine)
این داروها جایگزین مناسب برای کودکانی است که محرک ها را به خوبی تحمل نمی کنند. با متخصص مراقبت بهداشتی خود در مورد اینکه چه داروهایی برای کودک شما مناسب است ، صحبت کنید.
علاوه بر دارو ، بعضی از کودکان مبتلا به ADHD رفتار درمانی را برای کمک به درمان علائم و ارائه مهارت های مقابله ای اضافی دریافت می کنند. علاوه بر این ، والدین می توانند به مدارس و گروه های حمایت اجتماعی برای دریافت اطلاعات و راهنمایی در مورد چگونگی مقابله با ADHD  دسترسی پیدا کنند. Farchione می گوید : ” این روش خوبی است که با افراد مختلفی که در مرحله مدیریت اختلال بیش فعالی هستند ، مشارکت داشته باشند. “

آزمایش اثرات دارو در کودکان کم سن و سال تر

داروهای مورد تایید FDA که در حال حاضر در بازار است در آزمایشات بالینی برای ایمنی و اثربخشی کودکان 6 ساله و بزرگترآزمایش شده اند. با وجود اینکه قبلا این دارو تایید شده است و در بازار قرار دارد ، FDA در حال حاضر آزمایش های بالینی را برای کودکان شرکت کننده 4 تا 5 ساله درخواست می کند.
او افزود ” ما می دانیم داروهای ADHD برای کودکان خردسال تجویز می شوند و ما فکر می کنیم که اطلاعات حاصل از مطالعات بالینی برای این گروه سنی منعکس کننده ایمنی و اثربخشی است.”
اگرADHD درمان نشود می تواند عواقب جدی داشته باشد. طبق انجمن روانپزشکی کودک و نوجوان آمریکا ، کودک مبتلا ممکن است در مدرسه از تحصیل خودعقب بماند و یا با دوستان و یا والدین درگیری داشته باشد.
مطالعات نشان می دهد که کودکان مبتلا به اختلال ADHD درمان نشده نسبت به افرادی که بیش فعالی را درمان می کنند احتمال بیشتری دارد که به خود اسیب برسانند. نوجوانان درمان نشده با ADHD بیشتر احتمال دارد که به ریسک هایی مانند مصرف مواد مخدر ، نوشیدن مشروب و رانندگی پرخطر دست بزنند. آنها نسبت به کسانی که درمان شده اند دو برابر بیشتر با وسایل نقلیه تصادف خواهند داشت.

بیش فعالی در بزرگسالان

مطالعات نشان می دهد که حدود 4٪ بزرگسالان ممکن است ADHD داشته باشند. علائم ADHD در بزرگسالان همانند علائم بیش فعالی در کودکان هست اما ممکن است تا حدودی متفاوت باشد. بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است در مهارت های مدیریت زمان ضعیف باشند و یا با چند وظیفه ای مشکل داشته باشند ، همچنین از انجام فعالیت هایی که نیازمند تمرکز مستمر هستند، اجتناب کنند.
تشخیص ADHD در بزرگسالان تنها زمانی مشخص می شود که برخی از علائم در اوایل دوران کودکی ، معمولا کمتر از 7 سالگی وجود داشته باشد.
Farchione می گوید: “برای برخی از بزرگسالان تشخیص ADHD می تواند احساس تسکین کند.” تشخیص بیش فعالی به بزرگسالان اجازه می دهد تا دلایل مشکلات خود را درک کنند ، و درمان می تواند به آنها کمک کند تا به طور موثر با چالش مواجه شوند.

ADHD یا بیش فعالی در کودکان مقاله ای دیگری است در رابطه با بیش فعالی که می توانید در سلامت دات لایف بخوانید.