سلامت دات لایف سلامت دات لایف با پوشش آخرین اخبار حوزه سلامت و ارائه راهکارهایی برای زندگی سالم با همراهی پزشکان متخصص در بیماری ها دیابت ، سرطان ، تغذیه ، ورزش پوست و مو
سرگیجه یک بیماری نسبتا شایع است که ممکن است تمام افراد در طول زندگی خود حتی برای یک بار این بیماری را تجربه کرده باشند. این بیماری بر اثر عوامل مختلفی در افراد ظاهر می شود و همچنین حمله های سرگیجه در افراد گوناگون به شکل های مختلفی بروز می کند که برای هر کدام از این افراد ، درمان خاصی بر اساس نوع سرگیجه تجویز می شود. بهتر است افراد با راه های درمان و یا کاهش سرگیجه از قبل اطلاعاتی داشته باشند تا در مواقع ضروری دچار مشکل نشوند. با توجه به اهمیت موضوع ، سلامت دات لایف در این مقاله توصیه هایی عمومی و مفید برای مواقعی که دچار حمله های سرگیجه می شوید ارائه کرده است. توصیه می کنیم اگر دچار سرگیجه هستید حتما این مقاله را بخوانید.
- حملات سرگیجه ی شما ممکن است تا چند ماه ( 6-3 ماه ) ادامه یافته و روزانه چندین نوبت تکرار شود اما معمولاً پس از 15-10 روز بهبودی نسبی رخ می دهد و قادر به انجام فعالیت های معمول و روزمره خود خواهید بود.
- سرگیجه معمولاً با تغییر حالت بدن و یا خوابیدن به یک سمت مشخص تشدید می شود بنابراین از خوابیدن به هر سمتی که احساس می کنید در آن وضعیت سرگیجه تان تشدید می شود ، خودداری کنید.
- هنگام خواب سر خود را کاملاً بالا قرار دهید. ( استفاده از 2 بالش ).
- در صورتی که پزشک هنگام ترخیص برای کنترل سرگیجه داروی خاصی تجویز کرده است تنها همان دارو را در زمان مشخص مصرف کنید و شخصا بدون نظر پزشک اقدام به قطع مصرف دارو ، به ویژه به صورت یکباره و ناگهانی ، نکنید.
- در شرایطی که به داروی ضد سرگیجه ی تجویز شده دسترسی ندارید می توانید از داروهای آنتی هیستامین مانند دیفن هیدرامین یا دیمن هیدرینات ( قرص سفر ) استفاده کنید.
- جهت کنترل تهوع و استفراغ از داروهای خوراکی مانند متوکلوپرامید و پرومتازین حداکثر 3 بار در روز استفاده کنید.
- در صورتی که داروی خاصی به طور مداوم برای سایر بیماری ها مصرف می کنید جهت ادامه درمان با پزشک مشورت کرده و از قطع یا تغییر میزان مصرف داروها به طور خودسرانه خودداری کنید.
- از مصرف خودسرانه و افراطی داروهای خواب آور و آرام بخش پرهیز کنید.
- از هر گونه تغییر حالت ناگهانی ( مثلاً از حالت نشسته به ایستاده ) پرهیز کنید.
- هنگام برخواستن از رختخواب ابتدا برای چند دقیقه بنشینید و سپس برخیزید.
- از قرار گرفتن در ارتفاع بالا مانند قرارگیری بر روی نردبان یا چهارپایه خودداری کنید.
- از انجام فعالیت هایی که نیاز به بالا نگه داشتن طولانی مدت سر یا بازوها دارد ( آویزان کردن پرده یا تعویض لامپ ) خودداری کنید.
- از خم کردن ناگهانی یا سریع سر و همچنین پایین نگاه داشتن سر برای مدت طولانی ( مثلاً برای تمیز کردن زمین ) پرهیزکنید.
- هنگامی که در منزل تنها هستید از رفتن به حمام خودداری کنید.
- هنگام تنهایی در منزل همواره گوشی تلفن خود را در دسترس قرار دهید.
- کفش های راحت و بدون پاشنه بپوشید.
- در صورتی که قادر به حفظ تعادل خود نبوده و هنگام راه رفتن دچار زمین خوردگی می شوید از راه رفتن زیاد و غیر ضروری خودداری کرده و هنگام راه رفتن از کنار دیوار حرکت نمایید و همچنین بهتر است از عصا یا واکر استفاده نمایید.
- هنگام بارندگی یا یخ بندان از منزل خارج نشوید.
- از وسایل بازی چرخشی یا پرشتاب مانند انواع چرخ و فلک استفاده نکنید.
- از مصرف غذاهای شور خودداری کنید.
- تا حد امکان از رانندگی حداقل به مدت 2 هفته خودداری کنید.
- از حضور طولانی مدت ( حرکت مداوم ) در اتومبیل یا اتوبوس خودداری کنید.
- هنگام حضور در اتومبیل به هیچ وجه مطالعه نکنید.
- تا حد امکان از سفرهای هوایی طولانی پرهیزکنید.
- هنگام پیاده روی به هیچ وجه به تنهایی از عرض خیابان عبور نکنید.
- از هیجانات عاطفی ، واکنش های شدید احساسی ، بحث و مجادله بپرهیزید.
- عوامل ایجاد تنش و استرس و فشار عصبی را شناسایی کرده و تا حد امکان از آنها دوری کنید.
- استراحت کافی ( 10-8 ساعت در شبانه روز ) و خواب منظم داشته باشید و در ساعات مشخص به رختخواب بروید.
- از تماشای طولانی مدت تلویزیون ، کار کردن زیاد با کامپیوتر یا انجام بازی های کامپیوتری پرهیز کنید.
- از شنا کردن ، کوهنوردی ، انجام ورزش ها و فعالیت های سنگین بدنی خوداری کنید.
- از حضور در محیط هایی با نور شدید ، رنگی و متغیر خوداری کنید.
- از مصرف سیگار و قلیان تا حد امکان خوداری کنید.
- برنامه غذایی منظم و کامل داشته باشد و از گرسنگی طولانی مدت جلوگیری کنید.
- مایعات کافی بنوشید تا دچار کم آبی نشوید.
- در صورتی که تکرار زیاد حملات در روز یا شدت آن به گونه ایست که باعث اختلال در زندگی روزمره و انجام فعالیت های اجتماعی تان می گردد ، همچنین در صورتی که پس از گذشت 3-2 هفته هیچگونه بهبودی در بروز حملات ایجاد نشده است و یا در صورت بروز کاهش شنوایی همراه با احساس شنیدن صدای سوت به طور مداوم ، به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کنید تا در صورت لزوم بررسی های تکمیلی ( مانند تست شنوایی سنجی ) انجام گیرد.
در صورت بروز هر یک از علایم زیر مجدداً به اورژانس یا پزشک مراجعه کنید :
– سردرد شدید و ناگهانی
– تب 38 درجه یا بیشتر
– اختلال دید یا دوبینی
– اختلال تکلم / عدم توانایی در صحبت کردن / سنگینی زبان
– ضعف ، بی حسی یا فلج هر یک از اندام ها
– بروز تشنج
– گیجی و منگی
– بیهوشی ناگهانی یا کاهش سطح هوشیاری
– درد قفسه سینه
– رنگ پریدگی شدید و تعرق سرد
– استفراغ های مکرر و شدید
– سابقه سکته مغزی
– سابقه بیماری های مزمن مانند فشار خون و دیابت
– سن بالا 60 سال
– ضربه به سر
– درد شدید گوش یا خروج ترشحات چرکی از گوش
– احساس سرگیجه مداوم و دائم ( غیر حمله ای )
– تشدید علایم یا عدم هر گونه بهبودی پس از 2 هفته درمان
