چفیه یا چپیه مسئله ایثار و فداکاری است

چفیه که چپیه نیز نوشته میشود، به عنوان سربند استفاده می شود تا از سر ، چشم و دهان افراد در برابر آفتاب و شن محافظت کند. در مواقع بستن کوفیه فقط برای تکمیل بودن لباس فرد استفاده می شود. چفیه را با رشته‌ای به نام عقال بر سر می‌بندند که در مجموع چفیه و عقال نامیده می‌شود.[۱]. چفیه همچنین ممکن است بر روی سر بسته نشود و دور گردن گره زده شود. این توضیحات مربوط به سایت ویکی پدیا است ولی آیا به راستی این تعریف دانشنامه ویکی پدیا برای ما ایرانیان هم همین مفهموم را دارد.

پاسخ نه هست، چفیه برای ما ایرانیان به معنی جهاد و ایثارگری است، چفیه برای ما بوی خون و شهادت است، برای ما عشق به وطن محافظت از ناموس و سرزمین است.

چفیه یادآور ایثار و فداکاری است

حتما مشاهده کرده اید که گاهی بزرگی اگر می خواهد به شخصی هدیه بدهد به او چفیه را هدیه می دهد این هدیه ارزشمند برای کسی هست که به راستی ارزش این هدیه را بداند و آن را تنها یک تیکه پارچه نداند و آن را تکه ای از بهشت بداند.

اما چرا چفیه اینقدر ارزشمند است؟

در حالی که برخی دنبال ارزش گذاشتن این پارچه ارزشمند براساس چفیه قرمز ، چفیه فلسطینی ، چفیه عربی ، چفیه عراقی و یا چفیه کردی می باشند و هنوز سر نحوه بستن آن مجادله دارند، ولی باید ارزش آن را در روزهای جنگ و جهاد و ایثارگری جستجو کرد.

روزگاری که چفیه حکم باند را بعهده داشته برای جلوگیری از خونریزی

روزگاری که چفیه روی صورت سربازان قرار می گرفت و حکم سایه بان را داشت برای سربازان

روزگاری را به یاد بیاورید که چفیه عرق را از روی صورت شیرمردان این سرزمین پاک می کرده است.

روزگاری که جهادگران بعنوان ماسک از آن استفاده می کردند.

روزگاری که چفیه حکم سفره غذا را داشته است.

روزگاری را به یاد بیاورید که چفیه روی صورت مردان قرار می گرفت برای دیده نشدن اشک ها

درست است که زمان زیادی از آن دوران گذشته است و شاید نسل های جدید به درستی این موضوعات را درک نکند چراکه هیچ خاطره ای از آن دوران ندارند و حتما نسل های آینده بیشتر با درک این موضوع مشکل خواهند داشت چراکه پدرنشان در جنگ حضور نداشته اند و شاید هم هیچ گونه خاطره و یا مطلبی از آن دوران نداشته باشند.

ولی وظیفه امروز ما این است که خاطرات و رشادت های آن دوران (دوران دفاع مقدس) را برای فرزندان ، خواهران و برادران خود بگوییم و این رشادت ها سینه به سینه منتقل گردد از نسلی به نسل دیگر تا شجاعت مردان و زنان این سرزمین هیچگاه فراموش نشود و همیشه از این ترس داشته باشیم که اگر هویت ما فراموش شد، روزنه ای برای ورود دشمن به خاک وطن باز شده است.

ورود دشمن به کشور دیگر از راه جنگ و خونریزی نیست چراکه اعتراض های جهانی و هزینه های سنگین مالی، نظامی و انسانی را به همراه خواهد داشت، ورود دشمن به کشور از راه همین روزنه های فرهنگی و اجتماعی خواهد بود.

پس با فراموش نکردن رشادت ها ، جهادگری ها ، شهادت ها این روزنه نفوذ را بروی دشمن ببندیم.

چفیه تنها یک پراچه زینتی نیست، چفیه برای ما مردمان ایران زمین یادآوری ایثار و فداکاری است.