یکی از انواع بی اختیاری ، بی اختیاری استرسی ادرار است.
بی اختیاری استرسی ، خارج شدن مقدار کمی ادرار از مثانه در طول انجام فعالیت هایی است که باعث افزایش فشار در اطراف شکم و فشار وارد کردن برروی مثانه می شوند. بی اختیاری استرسی عمدتا در زنان و گاهی اوقات در مردان ( اغلب یکی از عوارض جراحی پروستات می باشد ) رخ می دهد.
بی اختیاری استرسی ادرار
رخ دادن بی اختیاری استرسی در زنان همراه با انجام فعالیت هایی مانند سرفه ، عطسه ، خنده ، راه رفتن ، بلند کردن و انجام فعالیت های ورزشی بسیار رایج است. عواملی دیگر که منجر به بی اختیاری استرسی می شوند، شامل دیابت، سرفه مزمن ( مرتبط با آسم، سیگار کشیدن یا برونشیت )، یبوست و چاقی هستند.
بی اختیاری استرسی درزنان
بی اختیاری استرسی در زنان اغلب در دوران بارداری، زایمان و یائسگی رخ می دهد. بارداری و زایمان می تواند موجب کش آمدن و تضعیف عضلات کف لگن که مجراهای خروجی مثانه را پشتیبانی می کنند و باعث رخ دادن بی اختیاری استرسی ادرار در طول انجام فعالیت هایی که بر روی مثانه فشار وارد می کنند، شوند.
در طول یائسگی استروژن – هورمون زنانه – به مقدار کم تری تولید می شود ؛ استروژن به حفظ ضخامت پوشش مجرای خروجی مثانه ، به منظور بسته نگه داشتن میزراه پس از وارد شدن ادرار در مثانه ، کمک می کند ؛ در نتیجه ی فقدان هورمون استروژن ، گروهی از زنان ، بی اختیاری استرسی ادرار را در دوران یائسگی خود تجربه می کنند.
بی اختیاری استرسی ادرار در مردان
بسیاری از مردان بعد از عمل جراحی پروستات به بی اختیاری استرسی ادرار دچار می شوند که معمولا برطرف شدن آن حدود ۶ تا ۱۲ ماه به طول می انجامد؛ به همین دلیل پیشنهاد می شود که مردان برای بررسی مشکل و درمان آن به پزشک متخصص مراجعه کنند.