دردهای ساق پا به دنبال ورزش – قسمت دوم

در مقاله ی قبلی توضیح کوتاهی در ارتباط با آناتومی منطقه دادیم و یکی از شایع ترین علل درد های ساق پا بدنبال ورزش را توضیح دادیم . درین مقاله و مقاله ی بعدی به بررسی سایر علل در های ساق پا بدنبال ورزش میپردازیم.

2. تاندینوپاتی

پارگی های ریزی که در تاندون به وجود می آید می تواند باعث ایجاد التهاب در بافت های اطراف شود. باید توجه کرد که در این حالت خود تاندون دچار التهاب نیست، و اطلاق لفظ تاندونیت کاری اشتباه است. معمولا علت ایجاد این نوع آسیب، انجام بیش از حد حرکات تکراری است. خصوصا حرکات کششی و گرفتن انقباض eccentric از عضله ( فرمی از انقباض که طی آن طول عضله در حال افزایش است). در ساق پا نشان داده شده بین تاندینوپاتی عضله تیبیالیس خلفی و وجود هایپرپروناسیون پا (صافی کف پا در حین حرکت) ارتباط وجود دارد.

بیشترین عضله ای که درگیر می شود، عضله تیبیالیس خلفی است. اگر چه در صورت استفاده بیش از حد تاندینوپاتی تیبیالیس قدامی، آشیل و عضلات پرونتال هم ممکن است به وجود بیاید.

• علایم تاندینوپاتی ساق پا
  

علایم این آسیب به شکل ایجاد درد و تورم و لمس کریپتاسیون در تاندون در حین معاینه است.

• درمان

برای درمان در کنار رعایت اصول اولیه کنترل آسیب، می توان از داروهای ضد التهابی نیز استفاده کرد و لازم است که انجام فعالیت های دردناک را به شدت محدود کرد. با این حال استراحت کامل توصیه نمی شود، زیرا بهبود این آسیب در گرو وارد کردن فشار طبیعی به اندام است. به محض فروکش کردن درد و التهاب، تمرینات کششی و قدرتی باید شروع شوند.

• پیشگیری

برای جلوگیری از ایجاد این آسیب توصیه می شود که افزایش شدت تمرینات به صورت تدریجی باشد. در مواقع مورد نیاز، (وجود هیپرپروناسیون) از ارتزها و کفی های مناسب استفاده شود.

3. MTSS) Medial Tibial Stress Syndrome)

این آسیب معادل تحریک یا التهاب بیش از حد پریوست (غلاف دور استخوان) استخوان تیبیا (درشت نی) است و یکی از آسیب های شایع در ساق پا است. ایجاد خمیدگی در استخوان یکی از نتایج طبیعی وزن گذاری روی اندام است. استخوان های پهن تر مقاومت بیشتری نسبت به استخوان های نازک تر، در مقابل ایجاد این خمیدگی دارند. در صورت ادامه یافتن این فشارها، به صورت تکراری و مزمن روی استخوان ها، با تحریک استخوان سازی، پریوست مجبور به عریض کردن سطح مقطع استخوان می گردد تا بتواند در مقابل این نیرو مقاومت کند. در صورتی که افزایش شدت تمرین و در نتیجه افزایش فشار وارده به استخوان بیش از توان پریوست باشد، منطقه به تدریج دچار التهاب می گردد. همچنین انتقال نیروهای کششی ناشی از انقباض عضلات متصل به استخوان می تواند روی این شرایط تاثیر بگذارد و وضعیت را بدتر کند.

شایع ترین منطقه ای که در ساق پا گرفتار می شود، یک سوم میانی تا تحتانی قسمت داخلی استخوان درشت نی ساق پا است.

• علایم

علایم به شکل درد حین وزن گذاری روی اندام (بخصوص حین دویدن)، دردناک بودن در لمس و گاها تورم و قرمزی و گرمی در ناحیه مذکور است.

• درمان

برای درمان، فرد باید به مدت هفت الی ده روز از انجام تمام فعالیت های دردناک منع شود. طی این مدت برای حفظ قدرت هوازی فرد، می توان وی را تشویق به دویدن در استخر یا استفاده از دوچرخه ثابت کرد.

بازگشت به تمرین باید بسیار تدریجی صورت بگیرد. تا زمانیکه فرد علایم را دارد نباید تمرینات کششی یا تقویتی انجام دهد. در موراد بسیار نادری که علت ایجاد این حالت اختلال راستای اندام است، می توان از ارتزها برای جلوگیری و درمان این بیماری استفاده کرد.

• پیشگیری

افزایش شدت تمرین در هر هفته باید کمتر از 15 درصد شدت کل تمرین باشد. داشتن انعطاف پذیری و قدرت مناسب برای انجام حرکت دورسی فلکشن در مچ پا ( خم کردن مچ پا به سمت بالا) قبل از شروع فصول بازی ها، یکی از فاکتورهای پیشگیری کننده از ایجاد این آسیب است.

داشتن کفش ورزشی مناسب و عوض کردن آن به ازای هر800 تا 1000 کیلومتر استفاده، تغییر دادن مداوم سطحی که روی آن می دوید و استفاده روزانه 1gr کلسیم (دوعدد قرص کربنات کلسیم 500 میلی گرمی) از سایر توصیه های ما برای پیشگیری از ایجاد این حالت است.

درمان های شکستگی استخوان تیبیا (درشت نی) و سندرم کمپارتمان که از علل درد ساق پا هستند را در قسمت سوم بخوانید.