انواع عفونت های گوش

• انواع تظاهرات عفونت های گوشی به سه دسته تقسیم می شوند که عبارتند از:
• نوع حاد، که اغلب چند روز طول می کشد، پس از مدتی تکرار می شود. اختلالات شنوایی در اینها زودگذر و در حدود ۱۵ تا ۳۰ روز است. عارضه در یکی از دو گوش و یک طرفه بوده و عارضه گفتاری به جای نمی ماند .
• نوع دوم که گاه مزمن شده و در گوش میانی مایعی به نام سروزیته ترشح می شود. عفونت، اغلب دوطرفه است و اگر طولانی شود، سنگینی گوش و اشکالات گفتاری پدیدار می شود.
• نوع سوم که مزمن است، هم دوطرفه است و در گوش مایع چسبناکی به نام چسب پیدا می شود یا در بعضی مواقع پرده گوش پاره و سوراخی در آن پدیدار می شود که اغلب باقی می ماند این دسته از بیماران، اگر درمان نشوند اختلال شنوایی و گفتاری در آنها طولانی خواهد بود، مثلاً کودک صدای رادیو و تلویزیون را بیش از اندازه بلند می کند و به سؤالات جواب نمی دهد، که تصور می رود که حواسش پرت است و یا به چیز دیگری فکر می کند. کلمات را ناجور و نا مفهوم ادا می کند. یادگیری وی برای کلمات و در سنینی بالاتر برای درس ها، والدین را راضی نمی سازد .

هر سه نوع گوش درد در سه سال اول زندگی که سالهای زبان بازکردن و فراگیری هستند، شایع تر است. درد به جز در نوع حاد، در آن دو دسته دیگر چندان آزاردهنده نیست و به همین دلیل، پدر و مادر متوجه نمی شوند و او را به پزشک نمی رسانند.

• در هر یک از انواع فوق، گوش تحت تأثیر دو عامل قرار دارد:
• عفونت
• عیب ایمنی بدن

شاید بد نباشد گوش را به ساندویچی تشبیه کنیم که یک طرف آن عفونت و طرف دوم آن، عیب ایمنی است. عفونت معمولاً ناشی از میکروب است که از طریق بینی و حلق به گوش راه می یابد. در۵۰ درصد موارد، میکروب و ویروس با هم هستند. اگر ترشح داخل گوش را کشیده و آزمایش کنیم، نوع میکروب مشخص می شود و اگر میکروبی نباشد، عارضه ویروسی است .

در نوع میکروبی، آنتی بیوتیک به خوبی اثر می کند و حتماً باید سه هفته آن را ادامه داد. در نوع مخلوط و ویروسی ، تقویت بنیه ایمنی هم در نظر گرفته می شود که یک راه آن ، استفاده از واکسن است .

آبریزش بینی یا وجود خلط با ترشح در ته گلوی کودک، زنگ خطری برای پیدایش گوش درد است. بچه های لوزه سومی، بیشتر این حالت را دارند. همچنین آن دسته از کودکان که به حساسیت یا آلرژی مبتلا هستند. بیشتر دچار این حالت می شوند.