یک خانواده ایتالیایی که اعضای آن درد را حس نمیکنند و حتی روی پای شکسته اسکی میکنند، ممکن است به دانشمندان امکان یافتن یک داروی انقلابی ضددرد را بدهند. البته هرچند که حس نکردن درد مورد خطرناکی است ولی در این مطلب کوتاه به خانواده ای که درد را حس نمی کنند حتی شکستگی خواهیم پرداخت.
چرا حس نکردن درد خطرناک است؟
یکی از نعمت هایی که خداوند به ما داده است درد هست! شاید به درستی قدر این نعمت الهی را ندانید، درد باعث خواهد شد وقتی شخصی دچار شکستگی استخوان ران می شود بجای اینکه به راه رفتن ادامه بدهد و باعث شود عروق خونی او پاره و دچار آسیب های خطرناک و حتی مرگ شود در جای خود بنشیند و منتظر کمک بماند. درد باعث خواهد شد انسان ها علائم بیماری های درونی خود را تشخیص داده و با مراجعه به پزشک برای درمان آن اقدام کنند.
مثال دیگر این می تواند باشد که فرض کنید دست شما روی شعله و یا جسم داغی قرار بگیرد شما سریعا دست خود را عقب خواهید کشید ولی این خانواده همچین کاری نخواهند کرد.
حال با این توضیح به سراغ خانواده ای که درد را حس نمی کنند حتی شکستگی میرویم تا به درد دل آن ها برسیم.
به گزارش دیلی میل، 6 عضو این خانواده از 3 نسل شامل یک زن ۷۸ ساله، 2 دخترش در سنین ۵۲ و ۵۰ سال و 2 پسر و 1 دختر آنها به ترتیب در سنین ۲۴، ۲۱ و ۱۶ سالگی دچار شکستگی اعضا شده و جراحات پوستی را از سر گذراندهاند، بدون اینکه حتی متوجه شوند.
جیمز کاکس از یونیورسیتی کالج لندن و سرپرست این پژوهش درباره این بیماران گفت: «گاهی آنها ابتدای شکستگی دردی حس میکنند، اما این حس بهسرعت برطرف میشود. برای مثال شانه لتزیلا، یکی از اعضای این خانواده هنگام اسکی کردن شکست، اما به اسکی کردن در بقیه روز ادامه داد و با ماشین به خانه برگشت. او تا روز بعد برای معاینه نزد پزشک نرفت.»
دانشمندان دریافتند یک جهش ژنتیکی باعث میشود اعضای این خانواده نتوانند درد را حس کنند و درنتیجه حرارت بسیار بالای خطرناک را تحمل میکنند. آنها مقدار فراوانی فلفل میخورند و ماساژهای شدید بافت عمقی را لذت بخش میدانند. کاکس و همکارانش برای یافتن علت این فقدان حس درد آزمایشهایی انجام دادند. این گروه دانشمندان دریافتند در هر 6 نفر مورد بررسی اعضای این خانواده تعداد عصب ها در پوست طبیعی بود، اما همه آنها جهشی در ژنی به نام ZFHX2 داشتند.
هنگامی که این گروه این ژن را در موش های آزمایشگاهی حذف کردند، این حیوانات در حس کردن فشار دردناک واردشده بر دمشان دچار اشکال میشدند، اما در مقابل، حسشان از تماس اشیای داغ بیش از حد تشدید میشد.
این دانشمندان در مرحله بعد همان گونه جهش یافته ژن موجود در خانواده ایتالیایی را به موش های آزمایشگاهی دادند. این موش ها نسبت به داغی شدید دردناک حساسیت بسیار کمتری نشان دادند. ظاهرا این ژن بطور طبیعی فعالیت ۱۶ ژن دیگر را کنترل می کند که برخی از آنها در حس کردن درد دخالت دارند.
کاکس و همکارانش امیدوارند بتوانند تعیین کنند این ژن ها دقیقا چگونه باعث کاهش حس درد میشوند و شاید به این ترتیب بتوانند داروهایی را تولید کنند که باعث درمان افراد دچار درد مزمن شود که درد اغلبشان با درمانهای موجود تسکین نمییابد.