سلامت دات لایف سلامت دات لایف با پوشش آخرین اخبار حوزه سلامت و ارائه راهکارهایی برای زندگی سالم با همراهی پزشکان متخصص در بیماری ها دیابت ، سرطان ، تغذیه ، ورزش پوست و مو
اولین گزارشات از ورود تب زرد به آسیا منتشر شد. تب زرد به وسیله پشه ای به نام ایدس اجیپتی (Aedes Egypti) انتقال می‌یابد ، که ناقل دنگ و زیکا نیز هست. نشانه‌های اولیه این بیماری مانند تب بالا ، سرگیجه ، تهوع و دردهای عضلانی معمولاً خفیف هستند و فقط چند روز طول می‌کشند. اما در 15 درصد از موارد بیماری پس از مدتی به شدت بسیار زیاد بازمی‌گردد. بیماری تب زرد را با این مقاله از سلامت دات لایف بیشتر بشناسید.
بیماران به دردهای شدید در ناحیه شکم دچار می‌شوند. خونریزی داخلی و خونریزی از چشم ، دهان و بینی و یرقان ( زردی ) از مراحل بعدی بیماری هستند. تقریباً نیمی از مبتلایان جان خود را از دست می‌دهند. سازمان ملل و سازمان بهداشت جهانی 9 میلیون واحد واکسن را به آنگولا فرستاده‌اند که برای مایه کوبی یک سوم از جمعیت کشور کافی است. اما این مقدار یک پنجم از کل واکسن‌های موجود در سطح جهان است. اگر بیماری به سرعت شیوع پیدا کند ذخایر واکسن به اتمام خواهند رسید.
بهترین راه مهار بیماری در حال حاضر آن است که هرچه سریع تر افراد در معرض خطر مایه کوبی شوند. این خطر هر روز وجود دارد که یکی از هزاران کارگر آسیایی شاغل در آنگولا این بیماری را به کشورش ببرد و آن را در قاره‌ای شیوع دهد که هنوز تجربه حتی یک مورد را نداشته است.
واکسیناسیون در کلیه کشورهای آفریقایی در معرض خطر میتواند موارد ابتلا را به شدت کاهش دهد. « مبارزه علیه تب زرد » که با هدایت سازمان بهداشت جهانی و یونیسف و با کمک مالی گاوی ( GAVI ) صورت می‌گیرد نمونه‌‌ای از اتحاد بین‌المللی برای تهیه واکسن در کشورهای فقیر است.
شیوع بیماری
جان وودال از برنامه پایش بیماری‌های نوظهور هشدار می‌دهد که تجارت بین‌الملل و مهاجرت میتواند احتمال شیوع بیماری در آسیا را از هر زمان دیگری بیشتر کند. هوای خنک باعث می‌شود تعداد پشه‌های ناقل بیماری تب زرد در چین بسیار اندک باشد اما با وجود این 11 مورد بیماری در چین گزارش شده‌اند و تابستان نیز در راه است. تمام 11 نفر مبتلا به تب زرد کارگران چینی هستند که از آنگولا به کشورشان بازگشته‌اند. حدود 100 هزار چینی در آنگولا مشغول کار هستند.
زمانی که تب زرد در یک کشور استوایی ثبات پیدا کند ریشه کنی آن تقریباً غیرممکن خواهد شد. میمون‌های مبتلا مخزن ذخیره ویروس هستند. افرادی که به جنگل می‌روند می‌توانند ویروس را به شهرها منتقل سازند. پشه ایدس اجیپتی در آب‌های راکد تخم گذاری می‌‌کند. این بدان معناست که حتی یک ظرف غذای دورانداخته شده میتواند محل مناسبی برای رشد این حشره باشد.
اینکه چرا شیوع بیماری در آسیا گسترده نبوده است خود یک راز است. پشه اجیپتی در بسیاری از مناطق آسیای جنوبی یافت می‌شود و میمون‌های جنگلی نیز می‌توانند حامل بیماری باشند. یک احتمال آن است که آنتی بادی‌هایی که برای کنترل دنگ استفاده می‌شوند می‌توانند در برابر تب زرد مفید باشند. احتمال دیگر آن است که نوع آسیایی پشه اجیپتی در مقایسه با هم‌نوع آفریقایی خود کمتر قادر است بیماری را انتقال دهد. اما این امر بدان معنا نیست که آسیا مصون است. این خطر وجود دارد که یک فرد مبتلا که از آفریقا بازگشته است به وسیله پشه‌های بومی آسیا گزیده شود و آ‌نگاه بیماری گسترش یابد.
تا اواسط قرن بیستم تب زرد از نیمکره شمالی رخت بر‌بست؛ رعایت بهداشت و مایه‌کوبی در مستعمرات فرانسه در غرب آفریقا طی سال‌های 1933 و 1961 باعث شد تب زرد تقریباً از بین برود. اما در مناطق عاری از این بیماری ورود چند بازدیدکننده مبتلا در اوج تابستان و اندکی بدشانسی میتواند بازگشت ناخوشایند تب زرد را به همراه داشته باشد.
