روز 27 خرداد یا 17 ژوئن میلادی از چه زمانی و برای چه ، روز جهانی بیابان زدایی نامیده شد؟ سلامت دات لایف که خود را حامی محیط زیست می داند ، در این مقاله به تاریخچه روز جهانی بیابان زدایی می پردازد.
بیابان زایی ها و عواقب آن در چند دهه اخیر در جهان باعث شد که جهانیان تلاش خود را برای مبارزه با این معضل جهانی به کار گیرند. در کنفرانس سران ریو در سال 1992 معضل بیابان زایی مطرح شد و منجر به تاسیس کنوانسیون جهانی بیابان زدایی ( UNCCD ) به عنوان زیرمجموعه ای از سازمان ملل گردید. در سال 1994 مجمع عمومی سازمان ملل به منظور افزایش آگاهی عموم در این زمینه و پیگیری جدی تر برنامه های کنوانسیون، روز 17 ژوئن را به عنوان روز جهانی بیابان زدایی نام گذاری کردند. تا به امروز حدود 195 کشور در این کنوانسیون عضویت دارند و در سال 2008 هدفی 10 ساله با عنوان ایجاد یک همکاری جهانی برای جلوگیری از بیابان زایی و کاهش اثرات خشکسالی در مناطق تحت تاثیر و حمایت از محیط زیست تدوین گردید.
راه های مبارزه با بیابان زایی
کاشت درختان و گیاهان مقاوم و متناسب با مناطق خشک همچون گیاهان شورهزی
پخش سیلاب و پخش آب
تعادل دام و مراتع برای حفاظت از پوشش گیاهی موجود
بهره گیری از روشهای کارآ در انباشتن آب باران
احیاء شوره زارها
سوختهای جایگزین
این ها بخشی از راه های مبارزه با بیابان زایی بودند و به شما کاربران فهیم و حامی محیط زیست، سلامت دات لایف قول می دهیم در مقالات بعدی بصورت کامل تر روش های بیابان زدایی را توضیح بدهیم.
بیابان زدایی در ایران
تقریبا نیمی از مساحت ایران را بیابان تشکیل داده که این مساحت رو به پیشرفت است. پیشتر بیابان به جایی گفته می شد که انسان نباشد مثل مناطق قطبی و کوهستانی اما امروزه این اصطلاح جانشین صحرا شده و به جایی گفته می شود که پوشش گیاهی کمی دارد و یا فاقد پوشش گیاهی است. در کشور ایران نیز سازمان حفاظت از محیط زیست و دیگر سازمان های دولتی و NGO های حامی محیط زیست مانند دیگر کشورها در روز 27 خرداد، جلساتی برگزار می شود و برای مبارزه با این معضل تصمیم گیری می شود که امیدواریم در نظر مسئولین و از آن مهم تر مردم ، حفاظت از محیط زیست جدی تر شود، تا در سالهای آتی با مقابله با بیابان زدایی ، پدیده گرد و غبار اهواز و دیگر کشورهای جنوب کشور کم کم از خاطرمان فراموش شود و فرزندانمان هوای پاک را نفس بکشند.
در حال حاضر ما مردم هم همه تلاش خودمون رو برای حفاظت از محیط زیست و بیابان زدایی انجام می دهیم!
یه عده مون به نوشتن یادگاری روی درختان می پردازیم که هرچی حکاکی عمیق تر باشه، بهتره!…
عده دیگری به شاخه های درخت طناب گره می زنیم و تاب درست می کنیم که خب حق داریم!…
یه عده هم مسوول خوراک هستیم و منقل رو برپا می کنیم که اصولا هم اعتقادی به ذغال نداریم. حیف نیست بریم تو دل طبیعت و ذغال ببریم!
عده دیگری هم به جای برداشتن زباله های طبیعت ، زباله های خودشون هم تو طبیعت میریزن و به قولی برای شادباش طبیعت ، آشغالا رو میریزیم رو سر طبیعت!
بیایید به خاطر پیری خودمان و به خاطر فرزندانمان با طبیعت مهربان باشیم. حال محیط زیست جهانمون خوب نیست…
* کنوانسیون: به موافقتنامه یاعهدنامه میان چند کشور گفته می شود
نویسنده خانم مهشید مرعشی