گوشی داشتن کودکان از چه زمانی بلامانع است؟

گوشی داشتن کودکان کم سن و سال بدترین منظره ای که این روزها در بحث تربیت کودکان و خردسالان به چشم می خورد. این قضیه از کجا شروع می شود؟ اولین مساله در گوشی داشتن کودکان کم سن و سال ، کنجکاوی و هوش بالای آن هاست. کودکان امروزی هر وسیله ای را که می بینند می خواهند تمام راز و رمزهای آن را بیرون بکشند. پس ناخودآگاه به سمت گوشی داشتن کشیده می شوند. مساله دوم این است که این کودکان از وقتی گوش و چشم باز می کنند پدر و مادری را می بینند که سر و گوش و چشمشان درون گوشی است. از آن جا که کودکان اعمال بزرگ ترها را تقلید می کنند باز هم به شمت گوشی داشتن کشیده می شوند. آن ها در ابتدا و در سنین پایین تر از گوشی پدر و مادر با گریه و بهانه گیری استفاده می کنند و وقتی زورشان کمی چربید در ابتدای سنین مدرسه درخواست یک گوشی مدل بالا از والدین می کنند و خیلی از والدین نیز به این قضیه تن می دهند. اما سوال اصلی اینجاست که سن اصلی و بلامانع گوشی داشتن کودکان چه سنی است؟ سلامت دات لایف پاسخ خواهد داد…

گوشی داشتن کودکان از چه زمانی بلامانع است؟

امروزه فرض این است که هر بچه ای دوست دارد گوشی تلفن همراه داشته باشد و برای این کار به والدین خود فشار می آورد. اما با استفاده از تلفن های همراه می توان به اینترنت متصل شد ، ویدئوها و عکس های شخصی ارسال کرد و به راحتی با هر کسی در ارتباط بود.

بر اساس بررسی های موسسه Pew در سال 2015 حدود 72 درصد از بزرگسالان در آمریکا از گوشی های هوشمند استفاده می کنند و کودکان از 10.3 سالگی به تلفن های همراه دسترسی می یابند.

همچنین تحقیقات Internet Matters نشان می دهد 65 درصد از کودکان 8 تا 11 ساله در انگلیس دارای تلفن همراه شخصی هستند. والدین در این کشور دوست دارند سن مالکیت تلفن همراه برای بچه هایشان در ده سالگی باشد.  

اما بررسی آکادمی اطفال آمریکا نشان داده که تقریبا تمامی کودکان در این کشور ( معادل 96.6 درصد ) از سنین کم از تلفن همراه استفاده می کنند و 75 درصد از کودکان تا سن 4 سالگی مالک گوشی شخصی خود می شوند.

دکتر پاملا راتلج مدیر مرکز تحقیقات روانشناسی رسانه ها معتقد است نمی توان برای زمان دسترسی همه بچه ها به گوشی های هوشمند یک سن واحد تعیین کرد و این امر به زمان بلوغ آنها ، نحوه استفاده آنها از گوشی های هوشمند و میزان درک و کنترل این نحوه استفاده توسط والدین بستگی دارد.

شرایط به سرعت در حال تغییر است و با پیشرفت فناوری ما باید تصمیم بگیریم که چه چیزی برای فرزندانمان بهترین است. ولی ما این گونه بزرگ نشده ایم. لذا والدین باید ترسشان را کنار بگذارند و بر این مبنی قضاوت کنند که در محیط فعلی چه چیزی برای فرزندانشان مناسب است و نه اینکه چه چیزی در زمان کودکی خودشان برای بچه ها مناسب بوده است.  

وی می افزاید: اگر چه برخی اخبار ناخوشایند در مورد مزاحمت های جنسی و تهدید و باج گیری در فضای مجازی والدین را می ترساند. اما ممنوع کردن کامل استفاده از گوشی به این علت مشکل آفرین است. زیرا تلفن های همراه بخش بزرگی از جهان امروزی را تشکیل می دهند و کار بهتر گفتگو با کودکان و کمک به آنها برای درک نگرانی های به حق والدین است.

دکتر راتلج تصریح می کند: والدین نباید لزوما به کودکانشان یاد بدهند که چگونه از فناوری استفاده کنند. کار آنها آموزش تفکر انتقادی و رفتار مسئولانه است. آموزش این ارزش ها به فرزندان نیازی به اطلاع از فناوری های مورد استفاده در گوشی های هوشمند ندارد.

بنابراین والدین با نقل اخبار مذکور و دلنگرانی های خود، می توانند کودکان را متوجه منشا نگرانی هایشان کنند. در این صورت بچه ها بهتر می فهمند که باید از گوشی خود چه استفاده هایی بکنند و چرا توجه به حساسیت های والدین جدا مهم است. به عنوان مثال با بیان تبعات درج آدرس منزل در یک برنامه مشکوک تلفن همراه می توان آنها را برای عدم انجام چنین کارهایی قانع کرد.

اما به سوال اول برگردیم. بچه ها از کی می توانند گوشی داشته باشند. برخی والدین معتقدند باید به بچه های 8 و 9 ساله هم گوشی داد تا بتوان آنها را کنترل کرد، از موقعیت مکانیشان مطلع شد و به خانه آورد. برای برآورده کردن این خواست منطقی نیازی به خرید آیفون نیست و استفاده از یک گوشی ساده هم کافیست.  

همچنین می توان گوشی های هوشمند را به مدت محدود در اختیار کودکان گذاشت تا زیر نظر والدین و با اعمال محدودیت بازی های مدنظرشان را اجرا کنند. این کار فرصت بحث با بچه ها در مورد خطرات و چالش های استفاده گسترده از تلفن های همراه را هم فراهم می کند. اما والدین باید در این شرایط به دقت رفتارهای کودکان و سطح دسترسی آنها را زیرنظر بگیرند.

دکتر راتلج در این مورد معتقد است: همین طور که نباید فردی که رانندگی بلد نیست را پشت فرمان خودرو نشاند، نباید فردی که استفاده از گوشی را یاد نگرفته را هم با این ابزار تنها گذاشت.

وی معتقد است در اواسط دوران تحصیل کم کم می توان کودکان را با چالش های کاربرد گوشی های هوشمند آشنا کرد. در نهایت این والدین هستند که تصمیم می گیرند فرزندشان چه زمانی برای استفاده از تلفن همراه آماده است و در این زمان می توان در مورد قواعد و شروط این کار هم با فرزندان به بحث نشست.