هر کدام از ما ممکن است برای اینکه سر جلسه تمرینی خود حاضر نشویم از بهانه های مختلفی استفاده کنیم، در حالیکه در ورزش حرفه ای، اکثر ورزشکاران حرفه ای با وجود درد و بیماری، باز هم تمرین میکنند، درحالیکه نباید این کار را بکنند. به شخصه هیچ گاه واکنش ناراحت بازیکنانی را که از تمرین منع میکنم، فراموش نمیکنم. این تعهد فوق العاده در ورزشکاران حرفه ای، در حالیکه در اعماق وجودم، من را به تحسین آنها وامیدارد ، اما آنها را در خطر قرار میدهد. متاسفانه تمرین با وجود درد و بیماری، بیش از اینکه سود رسان باشد، آسیب رسان است .
همیشه بدانید شرایطی وجود دارند که شما نه تنها مجاز، بلکه برایتان لازم است تا فعالیت ورزشی خود را ترک کنید و به استراحت و ریکاوری بپردازید. در این مقاله به چهار بهانه ی قانونی برای نرفتن سر جلسه تمرین می پردازیم…
- وقتی مریض هستید
زمانیکه سرما خورده اید یا آنفولانزا گرفته اید و حال عمومی خوبی ندارید، آن روز را به جای ورزش کردن به استراحت بپردازید.
طی ورزش فشار وارده به بدن شما افزایش پیدا میکند. اگر در حالت بیماری به ورزش بپردازید، سیستم ایمنی بدن شما نمیتواند با تمام توانش در جهت بهبودی شما تلاش کند و در نتیجه پروسه بیماری شما طول کشیده خواهد شد.
درست است که متخصصین پزشکی ورزشی معتقدند که در صورتیکه علایم شما فقط محدود به ناحیه سر و صورت است (آبریزش بینی، عطسه و ..) شما میتوانید با شدت کمتر ورزش کنید، ولی همچنین توصیه میکنند اگر امکانش را دارید به جای ورزش به استراحت بپردازید تا پروسه ی بهبودی شما طولانی نشود.
وقتی حالتان خوب نیست به جای عرق کردن و فشار اضافه به بدنتان، استراحت کنید، بخوابید و غذا و مایعات کافی مصرف کنید. حتی اگر احساس میکنید توانش را دارید بهتر است به جای تمرینات سخت، کمی بدوید و تمرینات کششی انجام دهید.
- هنگامیکه آسیب دیده هستید
ورزش کردن در زمان وجود آسیب بدنی، هیچ معنایی ندارد جز اینکه شما میخواهید درد بیشتری بکشید و دچار آسیب های مزمن شوید. مطمئن باشید که هیچ معنای دیگری ندارد!
تمرین کردن با وجود داشتن درد، داشتن کشیدگی های تاندونی و یا داشتن هر علامت خطر دیگری، هرگز برای یک ورزشکار حرفه ای کار مناسبی نیست. اگر قسمتی از بدنتان آسیب دیده است ، لازم است تا رفع کامل آسیب در برنامه ی تمرینی خود تغییر ایجاد کنید تا مانع از تشدید فشار بر آن منطقه باشد. این یعنی وقتی مچ پای شما آسیب دیده است به جای نشستن کنار زمین و بازی با گوشیتان! به تمرینات بالا تنه بپردازید. اگر شانه تان آسیب دیده است، مدتی از دوچرخه ثابت استفاده کنید.
بازگشت کامل به ورزش قبل از بهبودی کامل آسیب، معادل طولانی کردن دوره ی بهبود و بدتر از آن، تبدیل کردن یک مشکل ساده به یک آسیب پایدار است.
برای اینکه خیالتان راحت باشد که در زمان مناسب به ورزش بازمیگردید و یا پروسه ی بازتوانیتان صحیح است، بهتر است با یک فرد آشنا با اصول توانبخشی مثل پزشک متخصص پزشکی ورزشی یا فیزیوتراپیست ورزشی مشاوره کنید.
- وقتی از نظر روحی خسته اید و یا به قولی کم آورده اید .
این موضوع اتفاق ناشایعی نیست. گاها ورزشکاران حرفه ای ما به علت “بیش تمرینی”، دچار علایم روحی روانی میشوند کهسبب کاهششدید عملکرد ورزشی آنها میشود. اگر تمام مدت به سختی تمرین کنید و هیچ گاه زمان هایی را به خودتان اختصاص ندهید، هیچ بعید نیست دچار بیش تمرینی بشوید . اگر دچار این مشکل بشوید مثل یک دومینو در معرض تمام مشکلات دیگر مثل بیماری، آسیب ورزشی، افسردگی و افت عملکرد قرار خواهید گرفت. اگر می بینید خبری از آن اشتیاق همیشگی برای ورزش در خودتان پیدا نمیکنید، اگر احساس خستگی میکنید و یا در خودتان انرژی کافی برای انجام جلسه تمرینی را نمی بینید، بهتر است به خودتان یک روز استراحت بدهید.
اگر می بینید که علی رغم تمرین کردن، عملکرد شما در حال افت میباشد و خیلی حساس و مودی شده اید، بهتر است به این علایم خطر اهمیت بدهید و با پزشکتان مشورت کنید.
- وقتی کمبود خواب دارید .
خوابِ با کیفیت، رمز عملکرد موفق هر ورزشکار است. تحقیقات زیادی در این زمینه انجام شده است که در یک جمله میتوان خلاصه کرد: خوابِ بیشتر معادل عملکرد بهتر و خواب کمتر معادل عملکرد بدتر در یک ورزشکار است.
اگر دیشب خواب مناسبی نداشته اید، اگر به دنبال یک سفر طولانی دچار جِت لَگ شده اید و یا اگر مدتی است خواب خوبی نداشته اید، بهتر است به جای تمرین کردن، بخوابید!
برای یک ورزشکار خواب یکی از فاکتورهای مهم برای ارتقا عملکرد است و گاها حتی مهمتر از یک جلسه تمرینی برای اوست.
این چهار علت را همیشه در ذهن داشته باشید تا بتوانید با خیال راحت کفش و لباس ورزشی خود را در بیاورید و به جای آسیب رساندن به خود، از ورزش حرفه ای خود لذت ببرید.
نویسنده: تیم سلامت دات لایف (دکتر بهار حسن میرزایی- تخصص پزشکی ورزشی)
با سلام و احترام
مقاله ی ارزشمندی در زمینه ی روانشناسی و اهمیت اون در ورزش بود. از خانم دکتر بهار حسن میرزایی که تخصص ایشون در زمینه طب ورزشی هست تشکر میکنیم.