تفاوت احترام و چاپلوسی را در سلامت دات لایف بخوانید

احترام به معنای بزرگداشتن و تعظیم و حفظ حرمت فرد یا افراد است که کیفیت و چگونگی آن متناسب با فرهنگ و سنت های اجتماعی آنها مختلف است. استقبال و بدرقه کردن و صدا زدن محترمانه اسم افراد و بلند صحبت نکردن در حضور آنها و هدیه دادن و خوب پذیرایی کردن و رسیدگی به وضع آنها، هر کدام نوعی از احترام است. تفاوت احترام و چاپلوسی را در سلامت دات لایف بخوانید.

انسان به عنوان اشرف مخلوقات و فخر کائنات از جایگاه ویژه ای برخوردار است و شایسته تکریم و احترام است. احترام و توجه و قدردانی به فرد یا افراد سبب انس و الفت مابین آنها می شود زیرا هر انسانی برای خودش کرامت و منزلتی قائل است و کسانی که به آنها احترام میگذارند و به عقاید و نظرات شان توجه میکنند را دوست میدارند.

هر انسانی دارای خصلت یا رفتار و یا عقیده و نظریات خوب و پسندیده ای است که شایسته ستایش و تمجید می باشد و وظیفه مخاطب اوست که این خصلت های خوب او را بیابد و به سبب داشتن آنها مورد تقدیر و تمجید قرار دهد، اگر هم قصد رد و اصلاح رفتار و افکار کسی را داشته باشد بایستی از شیوه مناسب و سازنده ای استفاده کند. بنابراین در ابتدا باید به جنبه های شخصیتی مخاطب تا حدودی آگاه شد و ظرفیت پذیرش او را سنجید و آرام آرام او را به اشتباهش آگاه کرد و در صورت ضرورت، راهکارهای مناسبی را به او پیشنهاد کرد. به این طریق او را از قصد و نیت نوعدوستی خود آگاه کرده و خود را برای محبوبیت آماده میکنید.

احترام گذاشتن از صفات زیبا و پسندیده ای است که در انسان وجود دارد و در ارتباط برقرار کردن با دیگران از اهمیت برخوردار است. احترام گذاشتن به دیگران  یکی از مواردی است که در موفقیت افراد و تقویت همدلی و ارتباط تاثیر بسیاری دارد

لازم است که برای تحقق ارتباط مؤثر و مطلوب:

1- به خود و افراد خانواده و فامیل احترام بگذاری

2- به دوستان و همکارانت احترام بگذاری

3- به مردم سرزمینی که در آن زندگی میکنی احترام بگذاری

4- برای تکریم انسان ها، به سن و سال و مال و مکنت آنها توجه نکنی

5- احترام به دیگران با میل و رغبت انجام شود

چاپلوسی و یا تملق گویی به معنی تملق و چرب زبانی است که معمولا به زبان و بصورت ظاهری صورت میگیرد و با رضا و رغبت نیست و به ‌عنوان یکی از رذایل اخلاقی، مورد ابتلای بسیاری از جوامع انسانی میباشد.

چاپلوسی، حالتی است که ریشه در ضعف نفس و نوعی اسارت روحی انسان در برابر آدمهایی دارد که برای جلب منافع و کسب امتیازهای مادی صورت می‌گیرد. تعریف و تمجید بیش از حد و نیز ستایش افرادی‌ که شایستگی آن ‌را ندارند و یا حداقل در این حد نیستند، تملق‌گویی است. تملق‌گویان افراد ضعیف‌النفس و حقیری هستند که به‌ خاطر منفعت طلبی و طمع‌ورزی، گرد افرادی جمع می‌شوند و با چاپلوسی کردن از موقعیت یا ثروت یا قدرت آن‌ها سوءاستفاده میکنند. چاپلوسی و تملق گویی معمولا توسط افرادی انجام میشود که نیازمند و اسیر دنیاطلبی باشند، آنها فاقد قدرت تهذیب نفس واقعی می‌باشند این افراد از قدرت و قابلیتهای خود و اتکال به خداوند غافل میشوند و در باتلاق دنیا طلبی بی حد و مرز گرفتار میگردند و سیر انحطاط را میپیمایند.

 می‌توان چاپلوسی را همگروه با ثنا و مدح و حمد قرار داد، با این تفاوت که اگر ثنا و مدح و ستایش افراد بر اساس صداقت و بیان حقیقت و واقعیت باشد، امری پسندیده است، اما اگر از محدوده صداقت و حقیقت خارج شود و به اظهار مطلبی که در مورد فردی مصداق ندارد پرداخته شود و یا فضیلتی را مورد ستایش قرار دهند که آن شخص در آن حد و اندازه از آن، بهره مند نیست و بیش از آنچه استحقاق دارد مورد توجه قرار ‌گیرد و ستوده ‌شود، در آن صورت این ثنا و حمد به‌عنوان تملق و حمد دروغین قلمداد شده و مذموم و ناپسند شمرده می‌شود.

تملق و چاپلوسی دیگران، سبب غرور آنها می‌شود و زمینه ساز سستی و خیانت در وظایف و مسئولیت‌های آنها میشود همچنین خود را وظیفه شناس، امانت‌دار و فداکار در راه مردم می‌پندارند و از مردم انتظار تایید و سپاسگزاری دارند. بنابراین شایسته است که مناسب‌ترین روش مبارزه با رفتارهای تملق‌آمیز که همان بی‌اعتنایی به تملق گوینده است مورد توجه قرار گیرد.

پس تفاوتهایی به شرح ذیل مابین احترام کردن و بزرگ داشتن با چاپلوسی و تملق گویی قابل ذکر است:

1-    احترام مطابق با واقعیتها است ولی چاپلوسی با واقعیت مطابقت ندارد

2-    احترام از روی نیاز نیست ولی چاپلوسی بر اساس توقع و نیازمندی است

3-    احترام با میل باطنی و صادقانه است ولی چاپلوسی تظاهر کردن و دروغین است

4-    احترام جنبه مثبت و سازنده دارد ولی چاپلوسی مخرب و غیرسازنده است

5-    احترام زمینه ساز تهذیب نفس میشود ولی چاپلوسی مانع آن میگردد

6-    با احترام توکل و اعتماد بنفس ایجاد میشود ولی توکل افراد چاپلوس ضعیف است

7-    احترام باعث همگرایی و تقویت همدلی میشود ولی چاپلوسی واگرایی ایجاد میکند

8-    احترام موجب تقویت ارتباط و اعتماد به نفس میشود ولی چاپلوسی سبب تضعیف آن میگردد

با توجه به این مطالب احترام گذاشتن به دیگران کاری پسندیده و ارزشی با امکان سازندگی و پویایی تلقی میشود ولی چاپلوسی و تملق گویی از امور پست و مخربی است که ضد ارزش و هجو تلقی میگردد