از بیماری سلیاک تا حساسیت به گلوتن

بیماری سلیاک یک بیماری خود ایمنی است که روده باریک را درگیر خواهد کرد. زمینه بیماری سلیاک ارثی یا ژنتیکی می باشد. همان طور که می دانید روده با استفاده از پرزهای سرتاسری اش در فرایند هضم غذا ایفای نقش می کند. در بیماری سلیاک ، این پرزهای همه کاره ، در جذب مواد غذایی ناموفق هستند. حالا سوال اینجاست که چرا اشخاصی که به بیماری سلیاک مبتلا هستند ، نسبت به گلوتن حساسیت دارند ؟ با سلامت دات لایف همراه باشید تا پاسخ این سوال خود را دریافت کنید.

 

گلوتن دشمن شماره یک زنانی است که دچار بیماری سلیاک هستند :

نوعی بیماریِ خودایمنی بدن که طی آن روده کوچک آسیب می‌بیند. علاوه بر علائم روده‌ای مانند اسهال ، تورم شکم و معده‌ درد ، مصرف گلوتن یا همان پروتئین گندمی می‌تواند علائم دیگری مانند سردرد ، درد مفاصل و کهیر به همراه داشته باشد.
در همین زمینه ، طی تحقیقی مشخص شد که یک خانم ۳۷ ساله در جریان تکمیل Ph.D خود به خاطر مصرف گلوتن دچار توهم شد. در واقع او فکر می‌کرد که مردم پیرامون او علیه اش توطئه یا صحنه سازی می‌کنند.
چند ماه بعد از آپارتمان او دزدی شد . از آنجایی که تنها والدین او کلید ورود به خانه را داشتند ، او به اشتباه فکر می‌کرد که مقصر آنها هستند. بعد از تهدید آنها ، او را به یک بیمارستان روانی منتقل کردند. در حالی‌ که این نگرانی وجود داشت که دچار شیزوفرنی شده باشد، پزشکان داروهای ضد روان پریشی برایش تجویز کردند. اما توهم های او متوقف نشد. بنابراین دکترها روند درمان را دقیق تر و عمیق تر پیش بردند. آنها آزمایش هایی روی او انجام دادند که نشان می‌داد او دچار کمبودهای غذایی متعدد و بیماری تیروئید شده است. در گفتگو با خانواده این خانم آنها دریافتند که او اخیرا بدون اینکه بخواهد حدودا ۱۰ کیلو وزن کم کرده است. بعد از انجام چند آزمایش دیگر، آنها در نهایت دریافتند او دچار بیماری سلیاک شده است.
رژیم غذایی بدون گلوتن به طور چشمگیری توانست اوضاع او را بهتر کند. اما این خانم از آن زمان به بعد، هر وقت به شکل تصادفی پروتئین مصرف می‌کرد، (که می‌تواند در غذاهایی مانند سس گوجه و یا سس سالاد پنهان شود) دوباره دچار توهم شد.

بیماری سلیاک و حساسیت به گلوتن

گلوتن یا همان پروتئین گندم ، تحریک کننده بیماری سلیاک است. در واقع گلوتن در بیماران مبتلا به بیماری سلیاک سیستم ایمنی را تحریک کرده و موجب پاسخ ایمنی خواهد شد. پس از اینکه پاسخ ایمنی در بدن فرد مبتلا به سلیاک ایجاد می شود علائمی آشکار خواهند شد. بیماری سلیاک معمولاً به هنگام دوران شیرخوارگی یا اوایل کودکی (دو هفتگی تا یک سالگی‌) آغاز می‌شود. امکان دارد علایم هنگامی ظاهر شوند که کودک اول بار شروع به خوردن غذاهای حاوی گلوتن می‌کند. در بزرگسالان، علایم ممکن است به تدریج و در عرض چند ماه یا حتی چند سال پدیدار شوند. دراستان تهران ۱۵۰ فرد مبتلا به سلیاک شناسایی شده‌اند. بیماری سلیاک هم‌چنین به نام های اسپروی غیر حاره‌ای و آنتروپاتی حساس به گلوتن هم نامیده می‌شود.

بیماری سلیاک طیف وسیعی دارد. شایعترین علائم گوارشی شامل اسهال، نفخ، کاهش وزن، استئاتوره (اسهال چرب) می‌باشد. اسهال چرب، حجیم و رنگ پریده‌است. از دیگر علائم این بیماری خستگی، آسیب به رشد کودک، آتروفی و ضعف عضلانی است. سوءجذب آهن و ویتامین B۱۲ موجب کم خونی، سوء جذب کلسیم و ویتامین D موجب استئوپنی، شکستگیهای پاتولوژیک استخوان و هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه می‌شود. سایر عوارض بیماری آمنوره، ناباروری، تنگی پیلور، اکیموز و پتشی(کمبود ویتامین K)، ادم و درماتیت هرپتیفورم می‌باشد. شیوع سرطانهای روده در بیماران سلیاکی بالا است.

بیماری سلیاک یک بیماری مادرزادی است که به علت عدم تحمل به گلوتن ایجاد می‌شود. گلوتن پروتئینی است که در اغلب غلات وجود دارد.

عوامل افزایش دهنده خطر ابتلا به بیماری سلیاک

• سابقه خانوادگی بیماری سلیاک
• حاملگی
• سایر آلرژی‌ها