معمولاً چه داروهایی باعث کاهش میل جنسی در مردان و زنان می شود؟

اختلال جنسی در مردان علل متفاوتی دارد که در مقاله اختلالات دستگاه جنسی مردانه به آن پرداختیم. در این مقاله سلامت دات لایف به شما خواهد آموخت که معمولاً چه داروهایی باعث کاهش میل جنسی در مردان و زنان می شود.

شناخته شده ترین داروها، داروهای ضد افسردگی از قبیل Prozac و یا آرام بخش هایی از قبیل والیوم هستند، که هر دو می توانند در تمایل زنان و مردان تأثیر گذار باشند. قرص های ضد حاملگی و نیز بعضی از فرمولاسیون های HRT استفاده شده در درمان علائم یائسگی ، می تواند در زنان باعث کاهش تمایل بشوند.

 

معمولاً چه داروهایی باعث کاهش میل جنسی در مردان و زنان می شود؟

برخی داروهای فشار خون ( توضیحات کامل در مقاله تاثیر فشار خون بر روابط جنسی )
آنتی هیستامین های استفاده شده برای سرماخوردگی یا آلرژی
برخی از داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی (NSAIDS) مثل ایبوپروفن
داروهای سوزش معده از قبیل:(Tagamet,Zantac,Pepcid)
بعضی از داروهای پایین آورنده چربی
برخی از داروهای مورد استفاده در درمان بیماریهای پارکینسون و سرطان

اما یک دسته دیگر داروها هستند که روی مراحل جنسی اثر موقتی دارند، یعنی هنگام نعوظ یا انزال دلخواه، ایجاد اختلال میکنند. تمامی داروهای ضد فشار خون مانند: متیل دوپا ، کلونیدین و رزرپین ، میل جنسی را کم میکنند. داروهای بتا بلوکر هم میل جنسی را کم میکنند. داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای و مهار کننده های منوامینواکسیداز(اسپیرینولاکتون) هم میل جنسی را کم میکنند. فنوتیازین ها، بنزودیازپین ها و باربیتوراتها نیز ناتوانی جنسی ، یعنی همان اختلال نعوظ و انزال را باعث می شوند. ترکیبات حاوی هورمون های زنانه ، مثل استروژن و ترکیبات ضد هورمون های مردانه هم مثل:(سایمیدین کتوکونازول سیپروترون استات)، باعث ناتوانی موقتی میشوند. البته الکل و کشیدن سیگار اگر بطور مزمن مصرف بشوند نیز خطر آسیب دائمی به دستگاه تولید مثل را به همراه خواهند داشت.

 

بیماریهای سیستمیک و سایر اختلالات ناتوانی جنسی

دیابت قندی : ناتوانی جنسی در بیش از ۲۵درصد افراد جوان مبتلا به دیابت و ۷۵درصد بیماران مسن دیابتی، دیده میشود. دیابت قندی روی سیستم عصبی و عروقی اختلال ایجاد میکند. اما بالا بودن قند خون اثری روی نعوظ ندارد.
بیماریهای کلیوی : در ۵۰درصد بیمارانی که دیالیز می شوند، ناتوانی جنسی دیده میشود که عوامل زیر در آن دخالت دارند: کاهش غلظت تستوسترون سرم، نوروپاتی دستگاه خودکار، تسریع بیماریهای عروقی، مصرف داروهای مختلف، بدتر شدن بیماری اولیه و استرس های روانی و… . در یک مطالعه مشخص شد با پیوند کلیه، توانائی جنسی(potency) در ۷۵درصد بیماران بهبود می یابد.
سایر بیماریها : بیماران مبتلا به (آنژین صدری نارسائی قلبی) و یا بیمارانی که از انفارکتوس قلبی جان سالم بدر برده اند، به علت اضطراب ، نارسائی شریانی و یا اثرات داروهای قلبی دچار ناتوانی جنسی می شوند. همچنین اضطراب ، عامل اصلی ناتوانی جنسی در بیماران مبتلا به آمفیزم شدید است. اگرچه بالا بودن فشار شریانی در بین بیمارانی که ناتوانی جنسی دارند شایع است، ولی تحقیقات نشان داده است که ناتوانی جنسی در بیماران فشار خونی نسبت به گروه کنترل شده، تنها کمی بیشتر بوده است.

تشخیص و درمان ناتوانی جنسی

بررسی بیماران باید شامل: اخذ شرح حال دقیق معاینه فیزیکی، مصاحبه با شریک جنسی ، انجام آزمایشات روتین، نظیر: شمارش خون کامل ادرار قند خون ناشتا کراتینین سرم سطح سرمی تستوسترون در صبح و غلظت پرولاکتین باشد. در بیمارانی که علائم بیماری پروستات دارند، بررسی ترشحات لازم است.

ناتوانی جنسی روانی ( پسیکوژن )

شروع ناگهانی ناتوانی جنسی یا اختلال عملکرد جنسی ، مثل داشتن نعوظ مناسب با یک شریک جنسی و نعوظ ضعیف با سایر شرکای جنسی یا نعوظ طبیعی شبانه علیرغم اختلال نعوظ در روزو… . همگی یافته هایی به نفع ناتوانی جنسی با منشاء روانی هستند. با بررسی فعالیت نعوظ شبانه(NPT) بطور طبیعی باید ۳-۵ نعوظ در هر شب وجود داشته باشد. که هر یک بین ۲۵-۳۵ دقیقه بطول بکشد. در این که (اختلال نعوظ پسیکوژن(NPT طبیعی است و (اختلال نعوظ ارگانیک (NPT غیر طبیعی است، باید افتراق قائل شد. تست تزریق داخل کاور نوس( با یا بدون تحریک جنسی )، در اثبات تشخیص اختلال جنسی پسیکوژن کمک کننده است. اگر اختلال عصبی و یا هورمونی موجود باشد ایجاد نعوظ کامل بعد از تزریق ، قویا به نفع اختلال نعوظ پسیکوژن است.

از لحاظ تئوری درمان ارجح ناتوانی جنسی ، با منشا روانی( سایکوتراپی) است. درمان فردی با روش سایکوآنالیز( که بر تئوری فروید استوار است و معتقد است اختلال نعوظ ناشی از ترس نا خود آگاه بوده که در کمپلکس ادیپوس متمرکز است)، درمان سایکودینامیک، رفتار درمانی آموزش فیدبک و درمان با هیپنوتیزم از سایر روشهای درمانی است. اگر بیمار از روان درمانی خودداری کرده و با بعد از چند جلسه بهبودی مشخصی پیدا نکند، میتوان اقدام به درمان جایگزینی کرده که شامل: استفاده از دستگاه واکیوم ، تزریق داخل جسم غاری و یا تجویز داخل مجرائی ، مواد گشاد کننده عروقی و پروتزهای آلت است. اخیرا داروی مهار کننده فسفو دی استراز بنام ویاگرا یا silendefil ، که در درمان ناتوانی جنسی موثر است نیز آمده است.