اعتماد کردن به دیگران یکی دیگر از ابعاد صمیمیت

اعتماد کردن
اعتماد کردن

 

در ادامه بحث های مربوط به دوستی و صمیمیت به بررسی بعد تازه ای از صمیمیت که اعتماد کردن به دوست و یا اطرافیان می باشد ، می پردازیم. مقاله پیش رو از کتاب « در فکر ، ذهن و روان نوجوانان و جوانان چه می گذرد ؟ » که توسط سلامت دات لایف جمع آوری شده است.

اعتماد (Trust) : در روابط بین فردی ستون صداقت ، اعتماد پیدا کردن به دیگری است. از نظر تعریف ، اعتماد ، میزان احساس امنیت و اطمینانی است که فرد در قالب گفتار ( قول و قرار، تعهد و … ) و رفتار به دیگری دارد. میزان قابلیت و توانایی افراد در اعتماد کردن به دیگران یک ویژگی شخصیتی بوده که هسته اولیه آن در 2-1 سال اول تولد ریخته می شود. بطوری که با پاسخ بی درنگ ، مهربانانه و ثابت والدین به خواسته کودک شکل می گیرد و تفسیر آن در ضمیر ناخودآگاه ، قابل اعتماد بودن دیگران و امن بودن دنیا (خصوصاً رابطه با دیگران) و داشتن امید به فردی بهتر است. به عبارت دیگر ، کودکی که پیوند عاطفی ناامنی با والدین خود داشته است به سختی می تواند به دیگران اعتماد کند و یک رابطه صمیمانه بوجود آورد.

 

بدون شک میزان اعتماد ما به هر فرد و در موقعیت های مختلف ، متفاوت است و اعتماد همیشه با خود ریسک و خطری دارد و کمتر چیزی در دنیا صد در صد تضمین شده است و یکی از اصول مهم برای موفقیت در زندگی داشتن قدرت ریسک پذیری عقلانی و منطقی است و برقراری دوستی صمیمی یکی از این ریسک ها است. ملاک از منطقی و عقلانی بودن این است که ما چشم هایمان را بر روی شواهد و مدارک نبندیم و خود را گول نزنیم و بدون هیچ دلیل و مدرکی به دیگران با عینک بدبینی نگاه نکنیم ( واقع بین بودن و نه شکاک یا ساده دل بودن ).

 

یکی از اشتباهات به نسبت شایع افراد در تغییر اعتماد به دوست ، واگذاری قدرت تصمیم گیری خود به طرف مقابل و پذیرش تصمیمات مهم توسط دوست است. در حالی که مفهوم واقعی اعتماد داشتن به دوست این است که ما به دوست خود اطمینان داریم که او خیر و صلاح ما را می خواهد ولی این بدین معنی نیست که همه تفکرات و تصمیمات او حتماً درست و عقلانی باشد. به عنوان یک اصل کلی ، این وظیفه انسانی ، عقلانی و اخلاقی ما است که حداقل در مسائل مهم زندگی در عین درمیان گذاشتن آن ها با دیگران ، خود نیز تفکر و تعقل کرده ، تصمیم گرفته و عمل کنیم و مسئولیت آن را نیز بپذیریم. برای مثال ممکن است دوستی بسیار صمیمی بدون آگاهی کامل و بدون نیت بد و فقط برای هیجان و یا تجربه به ما پیشنهاد کند که فلان داروی مخدر را تجربه کنیم و بگوید با یک بار امتحان معتاد نمی شویم (!) رد کردن چنین نظر و تعارفی نه تنها نشانه صمیمیت ما است بلکه به عنوان یک دوست وظیفه ما است که دوستانه و مهربانانه او را نیز از این کار باز داریم و اگر نپذیرفت بهتر است در دوستی با چنین فردی تجدید نظر کنیم (این چگونه دوستی است که می خواهد به صرف هیجان و تجربه یا هر چیز دیگری خودش و دوستش را در معرض خطری بسیار جدی قرار دهد و در مقابل حاضر نیست نظر و خواسته دوستش را مد نظر قرار دهد).

 

توجه : اگر چه دوست واقعی همیشه خیر و صلاح دوستش را می خواهد ولی این بدین معنی نیست که تصمیمات و افکارش همیشه به نفع دوستش بوده و یا درست و عقلانی باشد. یک دوست صمیمی کسی است که در موضوعی مرتبط با دوستش نظر خیر خواهانه و به ظاهر منطقی خود را ابراز می کند و تصمیم را به او واگذار می کند و اگر تصمیم دوستش بر خلاف نظر او بود ناراحت نمی شود و از صمیم قلب می خواهد که نظر و تصمیم دوستش درست از آب در آید و اگر هم دوستش با شکست رو به رو شد ، از این که دوستش شکست خورده است ، عمیقاً ناراحت می شود ، البته نه بدلیل این که به حرف و نظر او گوش نداده است ( یعنی دوست خود را سرزنش نکرده و به او سرکوفت نمی زند ).

منبع: در فکر،ذهن و روان نوجوانان و جوانان چه می گذرد

امتیاز این مقاله

دیدگاهتان را بنویسید